.png)
Kindle
from $11.18
Paperback
$12.35
https://archive.org/details/nietzsche0000zwei
Stefan Zweig
Nietzsche Kindle Edition
by Stefan Zweig (Author), Will Stone (Translator) Format: Kindle Edition
4.5 4.5 out of 5 stars (55)
3.8 on Goodreads
857 ratings
A compelling portrait of one of the greatest philosophers of the nineteenth century, by one of the bestselling writers of the twentieth
In this vivid biographical study, Zweig eschews traditional academic discussion and focuses on Nietzsche's habits, passions and obsessions.
Concentrating on the man rather than the work, on his tragic isolation and volatile creativity, Zweig draws the reader inexorably into the drama of Nietzsche's life.
==
From the United States
RamónM.
5.0 out of 5 stars No dry academic writing here – just a great introduction to Nietzsche himself!
Reviewed in the United States on March 9, 2016
Verified Purchase
I have never taken a philosophy class nor have I ever read anything by Nietzsche. I was fortunate to run across this book which I think is a GREAT personal introduction to Nietzsche – not necessarily an introduction to his philosophical writings, but an introduction to the man himself. I am now very interested in finding out what Nietzsche had to say and am really looking forward to reading his philosophical works!
3 people found this helpful
Helpful
Report
Randal Stewart
5.0 out of 5 stars Will Stone
Reviewed in the United States on March 10, 2021
Verified Purchase
Very good translation!
Helpful
Report
J B.
5.0 out of 5 stars Brilliant!
Reviewed in the United States on December 3, 2016
Verified Purchase
Stefan Zweig wrote this believable book about Nietzsche. I could not put this down and read it in one go. Brilliant!
2 people found this helpful
Helpful
Report
oppie
4.0 out of 5 stars I recommend this to anyone who wants a different perspective on ...
Reviewed in the United States on December 1, 2015
Verified Purchase
I'm always skeptical about "romantic" treatments of subjects. however, I have to say that this biography of Nietzsche brought alive to me much of the struggle that he endured the last 20 years of his life. I gained an even greater appreciation of his work through the lense of his suffering. I recommend this to anyone who wants a different perspective on the humanity of Nietzsche.
6 people found this helpful
Helpful
Report
Marcos Turcio Cuevas
5.0 out of 5 stars Five Stars
Reviewed in the United States on May 15, 2017
Verified Purchase
Great author and explendid biography
Helpful
Report
Kristine Fisher
3.0 out of 5 stars Nietzsche
Reviewed in the United States on January 22, 2021
Nietzsche by Stefan Zweig is a free NetGalley ebook that I read in mid-November.
This was originally written in 1925 by a highly impassioned biographer in Zweig, then translated into English early this century. He's perhaps a bit too predisposed with his passion towards Nietzsche, since just about nothing, nor no one can compare.
One person found this helpful
Helpful
Report
Myeva
5.0 out of 5 stars Very Reliable Vendor
Reviewed in the United States on January 10, 2022
Verified Purchase
Product in great condition; excellent service - delivered early.
Helpful
Report
Kinga Revesz
5.0 out of 5 stars Five Stars
Reviewed in the United States on August 27, 2017
Verified Purchase
Zweig is a good writer.
One person found this helpful
Helpful
Report
Robert R Derbenti
5.0 out of 5 stars The end of La Belle Epoch
Reviewed in the United States on April 29, 2021
Verified Purchase
Excellent product delivered on schedule.
Helpful
Report
Steves
5.0 out of 5 stars Five Stars
Reviewed in the United States on August 1, 2015
Verified Purchase
Great insight
One person found this helpful
Helpful
Report
==
Community Reviews
3.79
857 ratings115 reviews
5 stars
208 (24%)
4 stars
353 (41%)
3 stars
222 (25%)
2 stars
60 (7%)
1 star
14 (1%)
Search review text
Search review text
Filters
Displaying 1 - 10 of 115 reviews
Profile Image for Vicky "phenkos".
Vicky "phenkos"
149 reviews
131 followers
Follow
December 13, 2020
This is a new translation by Will Stone of Zweig's biography of Nietzsche published by Pushkin Press. The translation supersedes earlier English editions of the book and will be suitable for those with an interest in Zweig and, secondarily, Nietzsche.
Why am I saying this now?
Because this biography is more about Zweig and what he sought in Nietzsche than about Nietzsche himself.
An excellent introductory essay by the translator discusses Nietzsche's significance for Zweig,
Zweig's biographical works (of which he wrote several including on Balzac, Tolstoy, Dostoyevsky, Dickens, Hoelderlin and others) and their place within Zweig's larger literary corpus.
Stone makes clear that Zweig's biographies are not so much scholarly attempts at erudition but rather "ardently persuasive romantic hymns to their subject". Indeed, reading the first few lines of the first chapter, one gets the impression that a romanticising mind with a knack for high drama is at work here:
The tragedy of Friedrich Nietzsche is a monodrama: no other figure is present on the brief lived stage of his existence. Across the acts of this tragedy, which crash down and surge on like an avalanche, the isolated combatant stands alone beneath the stormy sky of his own destiny; nobody is alongside him, nobody is opposing him and no woman is there to momentarily relax the overstrugn atmosphere with her presence.
This book would appeal to those with an interest in Zweig or scholars who study Nietzsche's reception. However, I don't think it would be very suitable for those who are new to Nietzsche and would like to know more.
Nietzsche was indeed a profoundly original philoospher, still highly misunderstood (the Nazis for instance, tried to appropriate his notion of the "overman", which was highly damaging to Nietzsche's posthumous reputation).
It is not always easy to see the radical implications of some of his ideas, for example, the noblemen, and it is tempting to consider these ideas as evidence of a misplaced nostalgia for things of the past.
It is vitally important to read Nietzsche for what is original and daring in him,
what goes against cliched ways of thinking (for example, his critique of Christianity, morality and utilitarianism), and what can bring new life into philosophy.
However, I'm not convinced this book achieves this, which is a bit of a shame considering the remarkable and noteworthy efforts of the translator and the publisher. In light of the latter, I hope that the book succeeeds in bringing new audiences to the study Nietzsche, but I'd be inclined to look elsewhere for an accessible introduction to his life and thought.
My thanks to netgalley and Pushkin Press for an advance copy.
biography-memoir
nonfiction
51 likes
5 comments
Like
Comment
Profile Image for Mohammad Ali Shamekhi.
Mohammad Ali Shamekhi
1,096 reviews
306 followers
Follow
June 7, 2016
کتاب کلا فاقد محتوای فلسفیه. اما علی رغم این موضوع نگاهی است جذاب، مختصر و مفید به پیچ و تاب های زندگی ذهنی و درونی نیچه. چندان خبری از رخدادهای زندگی بیرونی نیچه در این کتاب نیست - مگر اشاراتی کلی. آنچه بدنه ی این کتاب را تشکیل می دهد توصیفاتی است از احوال نیچه - نه اقوال و نه حتی افعال. من این نگاه بی دبدبه و کبکبه رو پسندیدم. روحی در نوشته بود که در کتابهای با جزئیات و ... چه بسا نباشه
البته بعضی جاها مثل فصل ستایش بیماری به نظرم زیادی روان شناسانه بود و نیچه زیادی توهمی نشون داده شده بود - البته این در فصل های آینده توهم وجهه ی منفی ظاهریش رو از دست می ده. فصل هشتم که در مورد موسیقی بود به نظرم خیلی به اختصار برگزار شده بود. به نظرم رویکردی که در این فصل بهش اشاره شده بود خیلی شوپنهاوری بود - به قول خود نیچه، موسیقی و هنر برای آن است که از فشار واقعیت نمیریم. موسیقی برای نیچه در این فصل شده عاملی برای آرامش و برای همین نیچه از تحریکات موسیقایی واگنری بیزار می شه. موسیقی می شه روز هفتم آفرینش. اما این سوال پابرجا است که این ویژگی با عصیان نیچه ای و خواست قهرآمیز سلطه بر محدودیت ها نزد نیچه نمی خونه. همچنین با طعنه ی نیچه به گوته در مورد محتاط بودن گوته در قبال موسیقی نمی خونه. اینکه موسیقی لازم نیست آن شر و شور و تحریک رو داشته باشه برعکس ادعای این فصل اتفاقا آری گو نیست. این ابهام به نظرم ناشی از سرسری رد شدن از این موضوعه
داشتنش-خوب-است
زندگی-نامه
فلسفه
The book is completely devoid of philosophical content. But despite this, it is an interesting, concise, and useful look at the twists and turns of Nietzsche's mental and inner life. There is not much information about the events of Nietzsche's external life in this book - except for general references. What makes up the body of this book are descriptions of Nietzsche's moods - not his words or even his actions. I liked this unassuming and unassuming look. There was a spirit in the writing that might not be found in books with more details and ... Of course, in some places, such as the chapter on the praise of illness, I thought it was too psychological and Nietzsche was shown to be too delusional - of course, this illusion will lose its negative appearance in future chapters. I thought the eighth chapter, which was about music, was very brief. I think the approach mentioned in this chapter was very Schopenhauerian - as Nietzsche himself said, music and art are for us not to die from the pressure of reality. Music for Nietzsche in this chapter becomes a factor of peace and for this reason Nietzsche is disgusted by Wagnerian musical provocations. Music becomes the seventh day of creation. But the question remains whether this feature does not fit with Nietzsche's rebellion and the violent desire to dominate limitations. Nor does it fit with Nietzsche's sarcasm towards Goethe about Goethe's caution towards music. That music does not have to have that evil, passion and provocation, contrary to the claim of this chapter, is not true. This ambiguity, I think, arises from a cursory rejection of the issue of having it-is-good. Biography-Philosophy
17 likes
Like
Comment
Profile Image for Nathanimal.
Nathanimal
195 reviews
132 followers
Follow
August 16, 2022
This is not biography. This is hagiography. Breathless and watery-eyed. But that’s okay. Actually, how Nietzsche is adored by those who came after him, and how he shaped their thinking, is probably just as valuable as a biography. And at least Zweig’s mythos grows not from heroic nonsense but from Nietzsche’s loneliness and infirmity and self-wracking. For me, it’s these ironies that save Nietzsche from being a bombastic twat.
das-buch
history
philosophical
14 likes
5 comments
Like
Comment
Profile Image for Goatboy.
Goatboy
261 reviews
108 followers
Follow
June 11, 2021
Nope. Can't do it. Beautiful prose I suppose in a bruised fanfic purple sort of way, but I am done giving it any more time. It's funny, because I was just thinking how I would almost never have 1 or 2 star rated books on my list because I've been alive long enough to be a better pre-judge of what to spend my time on. But this one was a surprise because of subject matter and author. Who knew? Oh well... I'm happy enough knowing that I am alright with just putting it down. Not for me. Only a subjective judgement here (although, really, they are all only this). Anyway, if anyone is interested, I'm willing to send this for free to the first person who asks if you want to give it a go yourself. Shame to waste it...
13 likes
5 comments
Like
Comment
Profile Image for Anna Petruk.
Anna Petruk
877 reviews
561 followers
Follow
November 9, 2021
I decided to read something biographical about Nietzsche before picking up his works. Simply because I was intimidated and thought having the context of the philosopher's life will help me understand his thoughts. So I picked up Zweig's essay and was sorely disappointed.
The whole essay is written in overly dramatic language and focused almost exclusively on Nietzsche’s inner life. The exaggerations felt inappropriate, and the neverending descriptions of Nietzsche’s feelings made me question how Zweig knew about them to write so confidently. Here's an example:
This uncanny, almost demonic, hypersensitivity of Nietzsche’s nerves, fugitive nuances that would never even cross the threshold of another’s consciousness, and which undermined him so cruelly, is the sole root of his sufferings, but equally forms the primordial cell of his genial capacity for the appreciation of values.
If Zweig backed up his claims with some quotes, letters, diaries, or works, it would have been fine. But Zweig never sites sources so it felt like he was just making things up. The only thing I learned about Nietzsche’s life from reading this essay is that he lived in Italy at some point. So if this was meant to be biographical, it failed. I didn't find reading this valuable at all.
biography
non-fiction
physical-book
...more
10 likes
Like
Comment
Profile Image for Kianoush Mokhtarpour.
Kianoush Mokhtarpour
114 reviews
152 followers
Follow
February 6, 2023
پانوراما: زندگی نیچه را میشود خلاصه کرد در یک تراژدی تکبازیگر. نه دوست و رفیقی در کنارش هست، نه دشمن سرسختی در مقابلش. تنها ی تنهاست. بار درام این نمایش همه از جدال درونی بازیگر با خود است. /
در شروع، تکوتوک تماشاگرانی به چشم میخورند. اما گلاویزشدنهای سبعانهی بازیگر با خودش تماشاگران را به وحشت میاندازد. صندلیها یکی یکی خالی میشوند. نیچه اما اعتنایی به تماشاگر ندارد. برای دل خودش میجنگد نه سوت و تشویق تماشاگران./
تا اینکه پایان نمایش نزدیک میشود. از اینکه قدر ندیده، از اینکه نادیده مانده هراس و خشم به جانش میافتد. تا مگر نظرها را به خود جلب کند، نعره برمیدارد، مزه میپراند، به این و آن طعنه میزند. بیحاصل.
/
سرانجام فشار عصبی، خودزنیهای روحی پیاپی، و کار کشیدنهای بیرحمانه از ذهن، مغزش را از پا در میآورند. هذیان. دیوانهوار بر صحنه میچرخد و میتوفد. در این هذیان تنها مضمون قابل تشخیص منم منمهای مغرورانه است. لقب از پس لقب برای خود میتراشد. تا اینکه کف بر دهان آورده بر زمین میافتد. تنها، برصحنهای تاریک و وسیع، در تماشاخانهای بیتماشاگر.
/
این تصویرِ پانورامای تسوایگ از نیچه است در ابتدای کتاب. در ادامه، ده تصویر نزدیکتر از نیچه و زندگیاش ترسیم میکند
//
یک. دو چهره. مجسمهسازان و نقاشان سیمای نیچه را این طور ترسیم کردهاند: سری شیرسان که با گردنی ستبر بر بدن یک وایکنیگ قرار گرفته. و سبیلی سترگ تمثال درنده را کامل میکند. اما تسوایگ ما را به مسافرخانهای میبرد و نیچه حقیقی را هنگام بیرون آمدن از اتاقش نشانمان میدهد که شانههایش خمیدهست و کورمال کورمال و بااحتیاط قدم بر میدارد. در پس عینک ته استکانی چشمانی نیمه کور نشسته؛ در سرش اعصابی زیادی تحرک پذیر؛ و در بدنش دلورودهای بیمار. ستبری را نه در هیبت این مرد که در ارادهاش باید جست
//
دو. ستایش بیماری. نیچه که صبحانهاش را خورده (با هزار وسواس که مبادا چای زیاده پررنگ باشد یا غذا پرادویه) به اتاقش بر میگردد. دو چیز در اتاق توجه ما را جلب میکند. یکی میز مطالعه که پر است از دستنوشته و کاغذ، و نیمی از زندگی نیچه را میسازد. دیگری طاقچهای پر از دارو و دوا. که نیمهی دیگر زندگی اوست. سردردهای میگرنی روی تخت درازش میکند و تا لب گور میبردش. به کمک چندجور شربت حملهها را از سر میگذراند، اما خود این داروها معدهاش را مختل میکنند. پس چند جور محلول و قرص و دوا برای علاج معده. حالا دوباره نوبت میگرن است. و باز به هم ریختن دل و روده. بازگشت ابدی درد
//
در نامههای جوانی نیچه گلههایی از درد و بیماری دیده میشود. اما بعد نگاهش عوض میشود: ستایش بیماری. در جدال با بیماری عظمتی مییابد. غروری. آنچه او را نکشد قویترش میسازد. از سختجانی ارادهاش لذت میبرد. فریاد بر میآورد که درد بر من ریز. نیچه حالا ماتادوری شده که گاو خشمگین درد را با تکان لچک سرخ فرا میخواند
//
سه. دون ژوان شناخت. "همچنانکه که دون ژوان از پس هر زن، "زن" را میجوید، نیچه نیز از پس همهی شناختها "شناخت" را میطلبد. کانت و شوپنهاور و اغلب فیلسوفان دیگر نظام فکری خود را میسازند و تمام. به تماشایش مینشینند و لذت میبرند، یا نهایتاً گوشههایش را اندکی کج و راست میکنند، بندی اضافه میکنند و بندی را قلم میگیرند. نیچه اما نظام فکری ظریفش را میسازد و باز بر زمین میزندش. آرام نمیگیرد. تبآلوده و بیقرار به دنبال شناختی تازه است، در عطشی ابدی
//
چهار. شور صداقت. نیچه میپرسد انسان تا چه اندازه از حقیقت را میتواند تحمل کند؟ کرانههای تحمل حقیقت کجاست؟ نیچه رخت جستجوگران را به تن میکند و در پی این کرانهها به راه میافتد. مسیحیان را میبیند که در همان منزل اول زه زدهاند. رنج و درد و بیمعنایی هستی را، این حقایق انکارناپذیر را، تاب نیاوردهاند و هراسخورده خدایی ساختهاند و به او آویختهاند. اخلاق و اصول زندگی را هم برای آرامش خودشان سروته کردهاند. نیچه با شامهی تیزش بوی پستی از اینان میشنود. چشمپوشی اینان بر حقیقت در نظرش ناپسند میآید، پس تا پایان عمرش از آن پرهیز میکند. زیستن در ��ین دنیا نیازمند سازشکاری با دنیا و دنیائیان است، اما نیچه سرش به دنیا و عقبی فرو نمیآید. منزلهای حقیقت را یکی یکی طی میکند، تا آنکه نور کورکنندهی حقیقت ذهنش را از پا میاندازد
//
پنج. پیشرفت به سوی خود. نیچه مردیاست در شدن ابدی. مدام در دگرگونی. و عجیب آنکه هرچه از سنش میگذرد این استحاله بیشتر و تندتر میشود. از این بابت نیچه برعکس گوته است. گوته، در جوانی جانی بیقرار داشت، چون اسپند بر آتش. نگاهها و زندگیها و بودنهای متفاوت را تجربه میکرد. اما پیر که شد ثباتی یافت و قراری. هویتی و نگاهی را برگزید و به آن پایبند ماند. نیچه اما برعکس. وقار و ثبات را اول راه تجربه کرد: در بیست و چندسالگی استاد زبانشناسی دانشگاه بازل بود. ساعتها سر در کتابهای خاکگرفتهی ته کتابخانه فرو میبرد، نت بر میداشت، و مثل پیرهای جاافتاده درس میگفت. سنش که بالا رفت ز قیل و قال مدرسه دلش گرفت. رفت که خدمت معشوق و می کند، که برای او عبارت بود از غرق شدن در افکار نو. نیچه مثل بنجامین باتن از پیری آغاز کرد، اما هرچه رفت جوانتر شد. و در جوانی ماند. در جوانی ابدی [دوستی میگفت این را از رمانتیکها داشت، این دروننگری و تبدیل و تبدل دائمی را]
//
شش. کشف جنوب. نیچه که بدن نحیفش به کوچکترین باد و تغییرات جوی به هم میریخت، مدام در حال سفر بود تا هوایی سازگار بیابد. و یافت: ایتالیا. اما بیش از هوای ایتالیا، نور آن بود که بر نیچه اثر گذاشت. همان نوری که ونگوگ را هم به وجد آورده بود. نور و سرور و سبکی. نور ایتالیا گشودگی مینور را داشت، مثل ماهور ما. نیچه جدیدی زاده شد. شد نقطهی عکس آدم آلمانی فراکپوش جدی. گویی نوایی در گوشش گفته باشد: "چرا اینقدر جدی؟". آسمان لاجوردی و افق گستردهی روشن نرمی و شادابی به قلم و جان نیچه بخشید. قلمش آن ثقل و زمختی «آلمانی»ش را از دست داد و جهنده و سرخوش شد؛ همچانکه روحش
//
هفت. پناه به موسیقی. نگاه نیچه به موسیقی در سالخوردگی عوض میشود. در جوانی، آن وقت که استاد دانشگاه بود، موسیقی را به چشم یک محرک میدید؛ نوایی که ذهن و روح را به حرکت بیندازد. در سالخوردگی، و در اوج فشار فکری، شیفتهی عکس این نوع موسیقی شد؛ شیفتهی آن موسیقی که آرامش ببخشد؛ که حوض زلالی باشد برای پاهای ذهن خستهات. آن موسیقی که «بتوانی با سوت بزنی». تارهای ذهن نیچه مثل سیمهای پیانوی هزارونهصد در آن دوئل داخل کشتی، مدام برافروخته است. نیچه تنها به یاری موسیقی میتوانست ذهن برافروخته و بیقرارش را لحظهای خنکک و آرام کند. پش قدرشناسانه میگوید ما هنر را داریم تا از حقیقت نمیریم
//
هشت. تنهای تنها. سنی از نیچه گذشته. چند کتابش منتشر شده، که همه گوشهی کتابفروشیها روی هم تلنبار شده. ناشرها میل به چاپ کتاب جدیدش ندارند. نسخههایی برای دوستانش میفرستد و نظر میخواهد. حتی نقدی بیرحمانه هم میتوانست خوشحالش کند، اما دوستانش همین را هم از او دریغ میکنند. سکوت مطلق. گویی صدایش به جایی نمیرسد، مثل آن حالی که در خواب جیغ میکشی، اما صدایت در نمیآید. انگار چیزی در دنیا به همه ریخته که صدایت به گوشها نمیرسد. نیچه، با همهی غرور، باز انسان است و نیاز دارد که تایید شود. دست کم دیده شود. که نمیشود. اینجاست که نیچه تنهاترین است. نه دوستی، نه دشمنی. عارفان در خلوتشان دستکم خدا را دارند، اما نیچه این یکی را هم از خود رانده. اگر آنطور که یالوم میگوید نیچه سرانجام گریست، به نظرم اینجا بود که گریست. یا بگوییم هر آدمی جای نیچه میبود میگریست
//
نه. بر فراز پرتگاه. برای یک دورهی چندماهه نیچه قلم بر کاغذ میگذارد و پشت سر هم شاهکار مینویسد. ذهنش آخرین تقلاهایش را میکند. مضامین گویی به ذهنش الهام میشوند. بارانی بیوقفه. میگوید شدت این همه احساس مرا متاثر میکند و میخنداند. و بعد.... ذهنش از هم میپاشد. هذیان میگوید. در تعریف از خود کاغذ سیاه میکند. پای نوشتههایش را با القاب پرنخوت امضاء میکند: هیولا، مصلوب، دجال. میگوید "من یک رخدادم که تاریخ را به بعد و قبل از خودم تقصیم میکنم". و روزی بر زمین میافتد. بدن سالم است، اما ذهن نه
//
ده. مربی آزادی. دوستی به نیچه نوشته: کتابهایت استقلال را در دنیا توسعه میدهند
من از نیچه چیزی نخواندهام. اینها عمدتا حرفهای تسوایگ است. درست و غلطش با خودش و خودتان //
biography
파노라마: 니체의 삶은 단막극으로 요약될 수 있습니다. 그의 곁에는 친구도 동지도, 맹렬한 적도 없습니다. 그는 혼자입니다. 이 연극의 드라마는 배우의 내면적 자기 갈등에 관한 것입니다.
처음에는 몇몇 관객이 보입니다. 하지만 배우가 자신과의 격렬한 몸싸움은 관객을 공포에 떨게 합니다. 객석은 하나둘씩 비워집니다. 하지만 니체는 관객에게 귀 기울이지 않습니다. 그는 관객의 휘파람과 박수가 아닌, 자신의 마음을 위해 싸웁니다.
극의 마지막이 다가올 때까지. 인정받지 못하고 무시당하는 것에 대한 두려움과 분노가 그의 영혼을 사로잡는다. 주의를 끌기 위해 그는 소리를 지르고, 짜증을 내고, 이것저것 조롱하지만 소용없다.
/
마침내, 신경 긴장, 끊임없는 자학, 그리고 무자비한 정신적 노동이 그의 뇌를 망가뜨린다. 섬망. 그는 마치 미친 사람처럼 무대를 빙빙 돌며 몸부림친다. 이 섬망 속에서 유일하게 알아볼 수 있는 주제는 오만한 "나는"이다. 그는 스스로 별명을 지어낸다. 입에 거품을 물고 바닥에 쓰러질 때까지. 어둡고 광활한 무대 위, 텅 빈 극장에서 홀로.
/
이 책은 츠바이크가 책의 서두에 니체에 대한 파노라마적 이미지를 그려낸 것입니다. 이어서 그는 니체와 그의 삶에 대한 열 가지의 친밀한 이미지를 더 그려냅니다.
//
하나. 두 개의 얼굴. 조각가와 화가들은 니체를 이렇게 묘사해 왔습니다. 두꺼운 목을 가진 바이킹의 몸통 위에 사자 머리가 있는 모습입니다. 그리고 거대한 콧수염이 짐승의 이미지를 완성합니다. 그러나 츠바이크는 우리를 여관으로 데려가 방에서 나오는 진짜 니체의 모습을 보여줍니다. 어깨를 구부리고 발걸음을 느리고 조심스럽게 옮깁니다. 유리 바닥 안경 뒤에는 반쯤 감긴 눈이 있고, 그의 머릿속에는 수많은 신경이 얽혀 있으며, 그의 몸에는 병든 심장이 있습니다. 이 남자의 강인함은 경외심이 아니라 의지에서 찾을 수 있습니다.
//
두 번째. 병에 대한 찬사. 니체는 (차가 너무 진하거나 음식이 너무 매울까 봐) 아침 식사를 마치고 방으로 돌아왔습니다. 방 안의 두 가지가 우리의 시선을 사로잡습니다. 하나는 원고와 논문으로 가득 찬 서재 테이블로, 니체 삶의 절반을 차지합니다. 다른 하나는 약과 약물로 가득 찬 벽감입니다. 이것이 그의 삶의 나머지 절반입니다. 편두통은 그를 침대에 눕히고 무덤 직전까지 몰아넣습니다. 그는 여러 가지 시럽의 도움으로 발작을 이겨내지만, 이 약들은 그의 위를 자극합니다. 그래서 여러 가지 용액, 알약, 그리고 위를 치료하기 위한 약들이 필요합니다. 이제 다시 편두통의 시간입니다. 그리고 다시 위와 장의 혼란. 고통의 영원한 회귀
//
니체의 젊은 시절 편지에는 고통과 질병의 흔적이 엿보입니다. 그러나 그의 관점은 변화합니다. 그는 질병을 찬양합니다. 질병과의 싸움에서 위대함을 발견합니다. 자부심. 그를 죽이지 못하는 것은 그를 더 강하게 만듭니다. 그는 자신의 의지의 강인함을 즐깁니다. 그는 "내게 고통을 쏟아라"라고 외칩니다. 이제 니체는 투우사가 되었습니다. 그의 성난 황소는 붉은 채찍을 휘둘러 고통을 불러일으킵니다.
//
셋째, 돈 후안의 지식. 돈 후안이 모든 여성에게서 '여성'을 추구하듯이, 니체 또한 모든 지식에서 '지식'을 요구합니다. 칸트와 쇼펜하우어, 그리고 대부분의 철학자들은 자신의 지적 체계를 구축하고 그것으로 끝입니다. 그들은 앉아서 그것을 지켜보거나, 마침내 그 모서리를 살짝 펴고 선을 하나 더 추가한 후 그것을 폐기합니다. 그러나 니체는 자신의 섬세한 지적 체계를 구축하고 다시 무너뜨립니다. 그는 쉬지 않습니다. 그는 새로운 지식을 찾아 헤매며, 영원한 갈증에 시달립니다.
//
넷째, 정직에 대한 열정. 니체는 사람이 얼마나 많은 진실을 용납할 수 있는지, 진실에 대한 관용의 한계는 어디인지 묻습니다. 니체는 구도자의 옷을 입고 그 한계를 찾아 나섭니다. 그는 첫 번째 목적지에서 포기한 그리스도인들을 봅니다. 그들은 존재의 고통, 아픔, 무의미함, 이 부인할 수 없는 진실을 감당할 수 없었고, 두려움에 사로잡혀 신을 만들어 그에게 매달렸습니다. 또한 자신의 안락함을 위해 도덕과 삶의 원칙을 뒤엎었습니다. 날카로운 코를 가진 니체는 그들에게서 비열함을 풍깁니다. 진실에 대한 그들의 무시는 그에게 불쾌했고, 그는 남은 생애 동안 그것을 피했습니다. 이 세상에서 살아가려면 세상과 사람들과 타협해야 하지만, 니체는 세상과 사람들에 깊이 파묻히지 않습니다. 그는 진실의 저택들을 하나하나 가로질러, 마침내 진실의 눈부신 빛이 그의 마음을 압도합니다.
//
다섯째, 자신을 향한 진보. 니체는 영원한 생성 속에 있는 인간이다. 끊임없이 변화한다. 그리고 이상하게도, 나이가 들면서 이러한 변화는 점점 더 빨라진다. 이런 점에서 니체는 괴테와 정반대다. 젊은 시절 괴테는 마치 불꽃처럼 불안한 영혼을 가지고 있었다. 그는 다양한 관점, 삶, 존재를 경험했다. 하지만 나이가 들면서 안정과 자리를 찾았다. 그는 정체성과 관점을 선택하고 고수했다. 반면 니체는 존엄성과 안정성을 직접 경험했다. 20대에는 바젤 대학교 언어학 교수로 재직하며 도서관 맨 아래 먼지 쌓인 책 속에 파묻혀 몇 시간이고 메모를 하고, 마치 노장처럼 공부했다. 나이가 들면서 학교의 번잡함에 싫증을 느꼈다. 그는 사랑하는 사람을 섬기고 자신이 사랑하는 일을 하러 갔는데, 이는 그에게 새로운 생각에 잠기는 것을 의미했다. 니체는 벤자민 버튼처럼 늙어 시작했지만 점점 더 젊어졌습니다. 그리고 그는 젊음을 유지했습니다. 영원한 젊음 [한 친구가 낭만주의에서 이런 자기 성찰과 끊임없는 변화와 변신을 배웠다고 했습니다]
//
여섯 번째. 남국의 발견. 바람과 날씨 변화에도 몸이 쉴 새 없이 흔들리는 야윈 니체는 적합한 기후를 찾아 끊임없이 여행했다. 그리고 그는 이탈리아를 찾았다. 하지만 이탈리아의 공기보다 니체에게 더 큰 감명을 준 것은 빛이었다. 반 고흐를 기쁘게 했던 바로 그 빛. 빛, 기쁨, 그리고 가벼움. 이탈리아의 빛은 마치 우리의 달처럼, 미성년자의 개방성을 지니고 있었다. 새로운 니체가 탄생했다. 그는 프록코트를 입은 진지한 독일인과는 정반대였다. 마치 그의 귓가에 "왜 그렇게 진지한가?"라고 속삭이는 듯한 목소리였다. 푸른 하늘과 넓고 맑은 지평선은 니체의 펜과 영혼에 부드러움과 신선함을 더했다. 그의 펜은 "독일적인" 무거움과 거칠음을 버리고 활기차고 쾌활해졌다. 그의 영혼이 그랬듯이.
//
일곱 번째. 음악 속의 안식처. 니체의 음악관은 노년에 이르러 변화한다. 젊은 시절, 대학 교수로 재직하던 시절, 그는 음악을 자극제, 즉 마음과 영혼을 움직이는 선율로 여겼다. 노년, 그리고 지적 압박감이 최고조에 달했을 때, 그는 이러한 음악과는 정반대의 음악에 매료되었다. 마음을 달래주는 음악, 지친 마음을 위한 맑은 웅덩이와 같은 음악, "휘파람을 불 수 있는" 음악에 매료되었다. 니체의 마음의 현은 마치 1900년 배 위에서 벌어진 결투에서 사용된 피아노의 현처럼 끊임없이 타오르고 있었다. 오직 음악의 도움으로 니체는 불타고 불안한 자신의 마음을 잠시나마 식히고 진정시킬 수 있었다. 그리고 그는 감사하는 마음으로, 우리에게 예술이 있는 것은 우리가 진실 때문에 죽지 않기 위해서라고 말한다.
//
여덟. 외로운 자. 니체는 백 살이다. 그는 여러 권의 책을 출판했고, 서점 구석구석은 책으로 가득 찼다. 출판사들은 그의 신간 출간을 꺼렸다. 그는 친구들에게 책을 보내 의견을 구했다. 잔혹한 비판조차도 그를 기쁘게 할 수 있었지만, 친구들은 그것조차 거부했다. 완전한 침묵. 마치 그의 목소리가 어디에도 닿지 않는 듯, 마치 잠결에 비명을 지르지만 목소리가 들리지 않는 것처럼. 마치 세상 모든 사람에게 당신의 목소리가 닿지 않는다는 무언가를 쏟아부은 듯. 니체는 자존심이 강하지만 여전히 인간이며 인정받아야 한다. 적어도 드러나야 한다. 하지만 그는 그럴 수 없다. 니체가 가장 외로운 곳이 바로 여기다. 친구도 없고 적도 없다. 신비주의자들은 고독 속에서 적어도 신을 느낄 수 있지만, 니체는 이 신을 그에게서 몰아냈다. 얄롬의 말처럼 니체가 마침내 울었다면, 바로 여기서 울었다고 생각한다. 아니면 니체의 입장이었다면 누구라도 울었을 거라고 말해야 할까.
//
아니, 절벽 너머로. 몇 달 동안 니체는 펜을 잡고 걸작을 연이어 써 내려갔다. 그의 마음은 마지막 순간까지 버둥거렸다. 마치 그의 마음속에서 주제들이 영감을 받는 듯했다. 끊임없이 내리는 비. 그는 이 모든 감정의 강렬함이 나를 감동시키고 웃게 만든다고 말했다. 그리고… 그의 마음은 무너져 내렸다. 그는 자신이 망상이라고 말했다. 그는 종이에 검게 자신을 묘사했다. 그는 자신의 글에 괴물, 십자가형, 적그리스도라는 오만한 수식어를 붙였다. 그는 "나는 역사를 나 이전과 이후로 나누는 하나의 사건이다"라고 말했다. 그리고 어느 날 그는 땅에 쓰러졌다. 몸은 건강했지만 마음은 그렇지 않았다.
//
10. 자유의 코치. 한 친구가 니체에게 이렇게 편지를 썼습니다. 당신의 책은 세상의 독립을 장려합니다.
니체의 글은 읽어본 적이 없어요. 대부분 츠바이크의 글이에요. 옳고 그름은 니체와 당신의 선택에 달렸어요 //
10 likes
Like
Comment
Profile Image for Hessam Ghaeminejad.
Hessam Ghaeminejad
140 reviews
17 followers
Follow
August 12, 2017
اگر بدنبال زندگی نامه ای از نیچه هستید یا بررسی فلسفه نیچه برای شما اهمیت دارد ویاجنبه های ادبی نیچه شما را مجذوب خود کرده است، سراغ این کتاب« نروید »چون به هیچ کدام از اینها نپرداخته است. اثر نگاهی روانشناسانه به نیچه ، بحران های روحی و علایق او دارد که با بیان ادبی مطرح میشود اما جملات طولانیِ ویرایش نشده ( که من اسمی از ویراستار در ابتدای کتاب ندیدم)مانع لذت بردن از
این بخش ادبی میشود ، هر چند فصل «هفتمین تنهایی» به عنوان یکی از فصل های خواندنی این کتاب است ولی باقی فصل ها به این جذابیت نیستند
پاینده باشید
philosophy
11 likes
1 comment
Like
Comment
Profile Image for Sunny.
Sunny
850 reviews
53 followers
Follow
December 20, 2016
I thought this was stunning and I’m definitely putting Zweig up there as one of my favourite 10 writers. This short book is one of the best insights I’ve ever had into the mind and soul of Nietzsche. Thus spoke Zarathustra is my all-time favourite philosophy book. I remember reading that as a 20 something year old and thinking what the feck type of Alien was this Neechy dude?!? His words would take your mind by the hand and lead you to places your mind had never thought possible to visit or could have imagined and then he'd leave u there and just disappear :). The book really helped me to understand how Neechy saw himself. We can’t say if all of this is correct as its Zweig’s opinion but wow what an incredibly well articulated opinion.
Some of the best bits in the book were:
• “There appears for the first time upon the high seas of German philosophy the black flag of a pirate ship: a man of a different type, another race, a new brand of heroism, a philosophy no longer clad in professorial and scholarly robes, but armed and armoured for the struggle.”
• “To hose out the lingering odour of intellectual poverty that resides in the mind.”
• “But it is not enough in the most adept psychology to wield only the sharpest scalpel with the best cutting edge, he must also have a grip of steel, a supple and durable metal which must not waver or be withdrawn during the psychological operation, for such an operation demands more than talent alone, it demands character and courage to think all that one knows is undeniably correct.”
• “The rupture of all individual bonds is hard, but a wing grows in place of each bond”
• “Of the fourth section of Zarathustra, printed at his own expense, he acquires only forty copies and out of the seventy million inhabitants of Germany, he could only find seven people to whom he would send them, so that at the peak of his work, he had become a total stranger, inaccessible and foreign to his own epoch.”
• “never has a brain endured such a permanently high electric tension as in those last convulsions of his words; never have association of words been formed at such magic speeds; vision is one with language.”
• “just as nature has needs of hurricanes and cyclones to give free reign to its excess of force in a violent revolt against its own stability, so the spirit has need from time to time of a man possessed, whose higher power is raised against the community of thought and the monotony of morality.” – wow.
german-literature
philosophy
6 likes
4 comments
Like
Comment
Profile Image for 8stitches 9lives.
8stitches 9lives
2,853 reviews
1,720 followers
Follow
October 29, 2020
A scintillating biographical study of one of the greatest philosophers of the nineteenth century, by one of the bestselling writers of the twentieth. In this vivid biography, Zweig eschews traditional academic discussion and focuses on Nietzsche's habits, passions and obsessions. This work, concentrating on the man rather than the work, on the tragedy of his existence and his apartness from the world in which he moved in enforced isolation, is a tour de force, drawing the reader inexorably into Nietzsche's tragic trajectory.
Illustrated with numerous photographs relating to Nietzsche and his European locations, this superb translation by Will Stone is essential reading for anyone interested in Nietzsche, Zweig, first-class biographies and philosophy. It's accessible, captivating and eminently readable, but what makes Zweig’s memoir tower head and shoulders above the rest in a sea of Nietzsche books is the nuance and minute, intricate detail, as well as the unbridled passion, with which it has been written. An exhaustive account of a philosopher who had a substantial posthumous impact across Western societies. Highly recommended. Many thanks to Pushkin for an ARC.
7 likes
Like
Comment
Profile Image for Anthelia Amazes .
Anthelia Amazes
370 reviews
66 followers
Follow
April 10, 2016
Do not read this book if you haven't read anything from Nietzsche himself and somehow enjoyed it, because it won't give you the desire to do so. And do not read it either if you expect to know more about Nietzsche's life, because he had none but the one inside his head. So you won't find anything factual.
Nietzsche's philosophy is really hard to get, and this book does not help much. It mostly compares Nietzsche to some other great/crazy spirits and artists of his time.
Not my favorite biography Stefan Zweig wrote, but obviously not the best and easiest subject also.
9 likes
7 comments
Like
Comment
Displaying 1 - 10 of 115 reviews
More reviews and ratings
=
