Kindle $12.66
Available instantly
Paperback
$135.41
Other Used and New from $16.47
$4.95 delivery 18 - 24 September
Dispatched from: Ultimate Treasures AU
Sold by: Ultimate Treasures AU
Read sample
Follow the author
Stefan ZweigStefan Zweig
Follow
Casanova: A Study in Self-Portraiture Paperback – 31 August 1998
by Cedar Paul (Translator), Eden Paul (Translator), & 1 more
4.2 4.2 out of 5 stars (10)
See all formats and editions
Redeem
Get $5 off $100 with Visa. Enter code VISAFIVE at checkout. Discount by Amazon. TermsOr $22.57 /mo (6 mo). View 2 plans
This new edition of Stefan Zweig's biographical essay, subtitled A Study in Self Portraiture, was originally dedicated to Maxim Gorky. Casanova, the Venetian who lived most of his life in exile from his beloved city, created his own myth which in turn is a reflection of the nature of the city itself. Imaginative writers, writes Zweig, rarely have a biography, and men who have biographies are only in exceptional circumstances able to write them ... Casanova is a splendid, almost unique exception.
Report an issue with this product
Print length
160 pages
====
Product description
Review
Zweig's genius as a storyteller encompasses the brainy as well as those of average intelligence, the very rich and the desperately poor. He deserves to be famous again, and for good ― Times Literary Supplement
The most perceptive tribute yet paid to one of the greatest of all Venetians, a quintessentially Viennesse essay in psychoanalysis, yet which also seeks to guarantee the survival of art against the sophistications of the psychoanalytic technique -- Jonathan Keates ― Spectator
There are many new books clamouring for attention - but then Pushkin Press publishes another translation of the Viennese master, Stefan Zweig, and everything contemporary gets pushed aside -- Nicholas Lezard ― The Guardian
Zweig is the most adult of writers; civilised, urbane, but never. aded or cynical; a realist who none the less believed in the possibility - the necessity - of empathy ― The Independent
===
About the Author
Stefan Zweig was born in 1881 in Vienna, into a wealthy Austrian-Jewish family. He studied in Berlin and Vienna and was first known as a poet and translator, then as a biographer. Between the wars, Zweig was an international bestseller with a string of hugely popular novellas including Letter from an Unknown Woman, Amok and Fear. In 1934, with the rise of Nazism, he left Austria, and lived in London, Bath and New York-a period during which he produced his most celebrated works: his only novel, Beware of Pity,and his memoir, The World of Yesterday. He eventually settled in Brazil, where in 1942 he and his wife were found dead in an apparent double suicide. Much of his work is available from Pushkin Press.
Product details
Publisher : Pushkin Press
Publication date : 31 August 1998
Language : English
Print length : 160 pages
ISBN-10 : 1901285189
ISBN-13 : 978-1901285185
Item weight : 177 g
Dimensions : 18.08 x 1.37 x 16.41 cm
Best Sellers Rank: 19,765 in Historical Biographies (Books)214,654 in Humour & Entertainment (Books)
Customer Reviews:
4.2 4.2 out of 5 stars (10)
Follow
Stefan Zweig
Stefan Zweig (/zwaɪɡ, swaɪɡ/; German: [tsvaɪk]; November 28, 1881 in Vienna – February 22, 1942 in Petrópolis) was an Austrian novelist, playwright, journalist and biographer. At the height of his literary career, in the 1920s and 1930s, he was one of the most popular writers in the world.
Bio from Wikipedia, the free encyclopedia. Photo by s/a [Public domain, GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons.
Read more about this author
Sponsored
Customer reviews
4.2 out of 5 stars
Top reviews from Australia
There are 0 reviews and 0 ratings from Australia
Top reviews from other countries
M. J. Fuller
5.0 out of 5 stars An excellent example of a 'psychological portrait'.Reviewed in the United Kingdom on 3 January 2001
Verified Purchase
Only now are the works of some of the artists, musicians and writers suppressed by the Nazi regime beginning to be known outside an inner circle of cognoscenti. Artists might be persecuted for a variety of reasons: because their work encompassed expressionism in art, or atonality in music; or simply because they were Jewish, regardless of their chosen medium or style. One such artist, who, despite his considerable reknown as a biographer, short-story writer and novelist, was obliged to leave his native Austria during the 1930s, was Stefan Zweig. Zweig was born in Vienna in 1881. He became one of that remarkable group of artists who were active in that city in the early decades of the twentieth century. He emigrated to the UK in 1934 and became a British citizen, before moving on to Brazil in 1941. The following year he and his wife committed suicide there. Given his adopted nationality, it is wholly appropriate that Zweig's short stories, in particular, are now appearing in English translations: indeed, it is scandalous that they have not been more widely available before now. 'Casanova: A Study in Self-Portraiture' makes a superb introduction to Zweig's oeuvre for those unfamiliar with it, and a welcome addition to it for those who are. First published in the 1920s, it is an example of a 'psychological portrait' in words, comparable to those which Zweig's Viennese contemporary Oskar Kokoschka executed in paint. It is a long way from the kind of biography with which most of us are familiar: there is little connected chronological information, and there are few dates. It takes as its starting-point Casanova's own multi-volume autobiography, published posthumously in 1822 (Casanova died in 1798). Zweig notes an 'Insoluble paradox': that 'Imaginative writers rarely have a biography, and men who have biographies are only in exceptional circumstances able to write them.... Casanova is a splendid, almost unique exception' (p. 17). In his analysis, Zweig magnificently juxtaposes his sense of incredulity at the enormities of this wanton, craven, dishonest and yet, one can only assume, immensely likeable (or, at least, hugely plausible) reprobate with his shrewd observations of the spiritual void at the centre of this life lived on an exclusively material plane. In submitting himself so completely to his physical desires and being governed exclusively by them, Casanova realises human existence at its most basic level as fully as one can imagine it being realised, and as such can only command our admiration. However - and here's the rub - in actualising the physical animal that a human being is, Casanova completely failed to actualise all those other aspects of humanity to which we may aspire. All those other levels of existence, of feeling, of spirituality, were denied to him. Zweig simply notes this fact without drawing any conclusions from it: he is far too shrewd to be a simple moraliser. But his observations make for a 'psychological portrait' that is quite remarkable in its depth and profundity. Zweig was, of course, highly familiar with the theories of his compatriot Sigmund Freud: indeed, he gave the address at the funeral of his fellow-exile in London in 1939. To this familiarity, in part, can be attributed the perspicacity of Zweig's remarkable biographical essay concerning the life of Casanova. But greater still is the sheer humanity of this writer, whose empathy with the human condition is such as to permit his striking insights into it. 'Casanova: A Study in Self-Portraiture' may strike the casual observer as simply a book on an esoteric subject by a little-known writer. In its insights into what it means to be human it is far, far more. I cannot recommend it highly enough.
Read less
Report
C. T. Northrup
5.0 out of 5 stars A work of Astonishing Beauty and InspirationReviewed in the United States on 9 January 2010
Verified Purchase
This, my first reading of Zweig, will certainly not be my last. I believe after reading just this one book, and the number of 5 star reviews on his other books, that Zweig is perhaps one of the unacknowledged masters of 20th Century prose. The author succeeds in painting a picture of Casanova that is at once honest and scathing, yet sensitive and insightful to human experience. He somehow manages in the course of this small book, in a way that you are not quite certain how he did it, to illuminate so many facets of life and art; and with Casanova as his subject, he sheds light on the most important thing of all, love in all of its' guises. This book has made me vow to go out and purchase nearly all of Zweig's other work, not to mention a desire to read all 12 volumes of Casanova's own autobiography: a self-portrait of one man, a piece of ourselves. Enjoy!
Report
Steve B
5.0 out of 5 stars How does Zweig do it?Reviewed in the United States on 1 June 2009
Verified Purchase
How does Stefan Sweig manage to turn psychological/literary biography, in this case subject Casanova, into a work every bit as mesmerizing and suspenseful as his compact, incomparable fiction? Ridiculous.
Report
See more reviews
===
===
Profile Image for Ashley.
Ashley
97 reviews
66 followers
Follow
January 28, 2023
Casanova as brilliant adventurer, Casanova in masquerade. Casanova going from box to box at the Opera. Casanova backstage. Casanova eyeing insouciantly the bijou on one finger, the bijou in the pommel of his sword. Casanova as seducer--tawny complected, aquiline of face, manly of arm and shoulder. Casanova as an unrivaled lay. Casanova the next morning, his sweetness of nature; he possesses none of the sordid antipathy of, say, a Don Juan, nothing of the hard & unfeeling one might expect. Casanova as cardsharp. Casanova as moneyed champion, glorying, glorying. Casanova pawning his trousers when fortune's stormclouds at last secret him from the sun (we have the pawn ticket!). Casanova as traveler, ranging from Madrid to Muscovy. Casanova as guest in many houses, in many beds. Casanova the party boy. Casanova the fugitive, his silver buckled shoes sprent with mud from the road out of London which he fled in a fog, for the morning meant: gallows. Casanova the exile, chased out of Venice, Poland, countless duchies & districts. Casanova at forty. Casanova confronting his own diminished future, unmanned at last, impotent, laughed at by young ladies he tries to charm. Casanova adrift. Casanova as boon companion, recipient of an aristocrat's largesse. Casanova sitting in a drafty dank castle filling folio pages in a neat hand, reliving old conquests for thirteen hours at a stretch, spied on by cruel & mocking servants. Casanova as librarian. Casanova at dinner parties, the object of fascination, "Look at this taxidermied mustang!" Casanova at 80, his life as well as his life's work relict by a changeful world that no longer recognizes how to bow as once we bowed in the court of Louis XV. Casanova dead, gone, unremembered. Casanova as silence twenty-five, thirty years. Casanova as manuscript unworthy of stealing. Casanova as dust. Casanova discovered, resurrected, purchased, sanitized, translated and retranslated, published, republished. Casanova as virility's echo sounding down the years. Casanova as entertainment. Casanova as touchstone. Casanova as country music lyric. Casanova as word, divorced from the man. Casanova as "the very witch of fuck". Casanova, Casanova, Casanova.
2023
10 likes
Like
Comment
Profile Image for Ahmed.
Ahmed
772 reviews
554 followers
Follow
November 18, 2015
نصاب .. وغد .. حقير .. غشاش .. مقامر .. شهواني ..أفاق .. مدعي العلم
ربما كان كازانوفا أنذل شخص ف التاريخ
لكنه عاش حياته من أجل المتعة الحسية فقط
و كان لا يدخر جهدا ولا مالا في سبيل أي نزوة من نزواته
وكان يستمتع بالمرأة لأنها إمرأة فقط لا يهم شكلها ولا سنها
ولم يعرف الإخلاص إلى قلبه طريقا
أعتقد أنه تركيبة نفسية بهيمية فريدة وسط معشر البشر
آخر فصل تناول جزءا يسيرا من مذكراته البالغ حجمها 16 مجلدا !!
و شجعني على قراءة مذكرات كازانوفا
사기꾼... 악당... 사악한 거짓말쟁이... 사기꾼... 도박꾼... 음탕한 얼간이... 지식을 가장하는 사람. 카사노바는 역사상 가장 비열한 인물이었을지 모르지만, 그는 오로지 관능적인 쾌락만을 위해 살았습니다. 그는 자신의 변덕에 어떤 노력이나 돈도 아끼지 않았습니다. 그는 여자들이 오로지 여자라는 이유만으로, 외모나 나이는 중요하지 않다는 이유로 그들을 즐겼습니다. 그는 마음속의 진실함에 이르는 길을 알지 못했습니다. 저는 그가 인간 중에서도 독특한 동물적 심리 구조를 가지고 있다고 생각합니다. 마지막 장은 16권에 달하는 그의 회고록의 일부를 다루고 있었습니다!! 그리고 그 덕분에 저는 카사노바의 회고록을 읽게 되었습니다.
Comment
Profile Image for مازن حسين.
مازن حسين
34 reviews
16 followers
Follow
November 2, 2020
يتكون الكتاب من 213 صفحة من القطع الصغير والترجمة جيدة جدا وإن كانت المطبعة لم تطلعنا على أسم المترجم ولا مراجع الدراسة.
يظهر لنا ستيفان زفايغ هنا بصورة المؤرخ والناقد الأدبي ويبدع فيهما كما أبدع كروائي من قبل، فيأخذ في قراءة مذكرات كازانوفا_بأجزائه الستة عشر_ثم يتحري الصدق من الكذب فيما انتهي إليه الباحثون عن حياة كازانوفا بالوثائق المتاحة لديهم ثم يأخذ جوانب المذكرات ويحللها تحليلا نفسيا وأخلاقيا وأدبيا ويقارن المؤلف بعمالقة الفكر والادب-وإن كنا نعلم أنه له منزلة من دونهم- وهو يحاول في كل ما قاله أن يظهر لنا العمل الادبي أيا كان صاحبه وأيا كانت أخلاقه هو يحول أن يجعل من القاريء ناقدا منصفا أمام أي عمل أدبي
هو يقرأ العمل الأدبي _و يجرَّدَه من صاحبه_ ولا يهمه ان يكون صاحب العمل أمير الشعراء أو صعلوك من الصعاليك
وهذا هو دور الناقد في أعتقادي لا أن يفعل كما يفعل النقاد المصريين_إذا تكرمنا عليهم وأعتبرناهم نقاد_ في الوقت الحالي وهم يمدحون الأحباب والأصدقاء والمشاهير برياء شديد الوضوح ابتغاء المُعاصَرة والشهرة لروائين معدومي الموهبة.
ولكني أظن أن هؤلاء الدخلاء علي الادب هم من يعرفونا قيمة الأدب الرفيع ..امثال هذا الكتاب الصغير الحجم العظيم القيمة.
이 책은 213쪽의 작은 판형으로 구성되어 있으며, 번역은 매우 훌륭합니다. 다만 인쇄소에서 번역자의 이름이나 연구 참고문헌을 제공하지 않았습니다. 슈테판 츠바이크는 이 책에서 역사가이자 문학 평론가로 등장하며, 이전에 소설가로서 두각을 나타냈듯이 두 분야 모두에서 탁월한 역량을 보여줍니다. 그는 카사노바의 회고록(16부)을 읽기 시작하여, 연구자들이 확보한 자료를 바탕으로 카사노바의 삶에 대해 내린 결론의 진실과 거짓을 분석합니다. 그런 다음 회고록의 여러 측면을 심리적, 도덕적, 문학적으로 분석하고, 작가를 사상과 문학의 거장들과 비교합니다. 비록 우리가 작가가 그들보다 낮은 지위에 있다는 것을 알고 있음에도 불구하고 말입니다. 그는 모든 발언을 통해 작가가 누구이고 그의 도덕관이 무엇이든, 문학 작품의 본질을 보여주려 노력합니다. 그는 독자가 모든 문학 작품에 대한 공정한 비평가가 되도록 노력합니다. 그는 문학 작품을 읽고—그리고 작가의 이름을 벗겨내며—작가가 시인들의 왕자인지, 아니면 방랑자들 중의 방랑자인지는 신경 쓰지 않는다. 내 생각에 이것이 비평가의 역할이며, 이집트 비평가들이 하는 것처럼—우리가 그들에게 비평가라는 명예를 안겨준다면—지금처럼, 그들이 사랑하는 사람, 친구, 유명인들을 노골적인 위선으로 칭송하며 동시대인이자 유명해지려고 애쓰는 것처럼—해서는 안 된다. 재능 없는 두 소설가에게 말이다. 하지만 나는 문학의 이 침입자들이야말로 우리가 이 작지만 귀중한 책과 같은 훌륭한 문학을 감상하게 만드는 자라고 생각한다.
Profile Image for Gabril.
Gabril
998 reviews
246 followers
Follow
August 26, 2019
“Casanova non pensa mai a fare le cose sul serio, la sua natura di giocatore si ribella a ogni austerità e l’ebbrezza di vivere a ogni obiettività arida e rude. Non vuole essere niente, gli basta di sembrare tutto.”
“Casanova disperde coscientemente le sue capacità adottandole al momento, e colui che avrebbe potuto essere tutto preferisce non essere nulla; nulla, ma libero.”
“Tutto ciò che in quel corpo caldo e sodo fiammeggia e palpita di talento, di capacità, di forza, di temerarietà e di spirito, Casanova lo getta sempre all’ignoto, alla Fortuna, dea del gioco e delle metamorfosi”.
“Attenersi strettamente al mondo dei sensi, alle cose che si vedono, che si possono raggiungere, cavare da ogni minuto, con il serrapollici, il massimo di dolcezza e di voluttà possibile”.
“E così si spiega tutto il segreto della leggerezza e del genio di Casanova: ha, felice lui, soltanto sensualità, niente anima.”
Interessante la distinzione fatta da Zweig tra Casanova, dichiarato e folle amatore delle donne, e Don Giovanni che le donne odia e biasima. Entrambi prototipi del seduttore, l’uno seduce perché dalle donne e dal piacere è a sua volta sedotto, l’altro perché vuole umiliare, svergognare le donne, dimostrando che anche la più pura ha un’indole di sgualdrina.
Il primo è homo eroticus, semplicemente amorale, l’altro è un fustigatore dei cattivi costumi, un puritano moralizzatore. Seduce per predare, Casanova invece per godere e offrire godimento. La debolezza della carne che Don Giovanni disprezza per Casanova è gioia pura, festa delle apparenze, ovvero del talento di sapersi muovere sulla superficie del mondo, qui e ora.
Peccato che la scrittura di Zweig in questo caso sia troppo ampollosa e di maniera (e forse anche la traduzione non è felicissima).
===
Stefan Zweig was born in 1881 in Vienna, into a wealthy Austrian-Jewish family. He studied in Berlin and Vienna and was first known as a poet and translator, then as a biographer. Between the wars, Zweig was an international bestseller with a string of hugely popular novellas including Letter from an Unknown Woman, Amok and Fear. In 1934, with the rise of Nazism, he left Austria, and lived in London, Bath and New York-a period during which he produced his most celebrated works: his only novel, Beware of Pity,and his memoir, The World of Yesterday. He eventually settled in Brazil, where in 1942 he and his wife were found dead in an apparent double suicide. Much of his work is available from Pushkin Press.
Product details
Publisher : Pushkin Press
Publication date : 31 August 1998
Language : English
Print length : 160 pages
ISBN-10 : 1901285189
ISBN-13 : 978-1901285185
Item weight : 177 g
Dimensions : 18.08 x 1.37 x 16.41 cm
Best Sellers Rank: 19,765 in Historical Biographies (Books)214,654 in Humour & Entertainment (Books)
Customer Reviews:
4.2 4.2 out of 5 stars (10)
Follow
Stefan Zweig
Stefan Zweig (/zwaɪɡ, swaɪɡ/; German: [tsvaɪk]; November 28, 1881 in Vienna – February 22, 1942 in Petrópolis) was an Austrian novelist, playwright, journalist and biographer. At the height of his literary career, in the 1920s and 1930s, he was one of the most popular writers in the world.
Bio from Wikipedia, the free encyclopedia. Photo by s/a [Public domain, GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons.
Read more about this author
Sponsored
Customer reviews
4.2 out of 5 stars
Top reviews from Australia
There are 0 reviews and 0 ratings from Australia
Top reviews from other countries
M. J. Fuller
5.0 out of 5 stars An excellent example of a 'psychological portrait'.Reviewed in the United Kingdom on 3 January 2001
Verified Purchase
Only now are the works of some of the artists, musicians and writers suppressed by the Nazi regime beginning to be known outside an inner circle of cognoscenti. Artists might be persecuted for a variety of reasons: because their work encompassed expressionism in art, or atonality in music; or simply because they were Jewish, regardless of their chosen medium or style. One such artist, who, despite his considerable reknown as a biographer, short-story writer and novelist, was obliged to leave his native Austria during the 1930s, was Stefan Zweig. Zweig was born in Vienna in 1881. He became one of that remarkable group of artists who were active in that city in the early decades of the twentieth century. He emigrated to the UK in 1934 and became a British citizen, before moving on to Brazil in 1941. The following year he and his wife committed suicide there. Given his adopted nationality, it is wholly appropriate that Zweig's short stories, in particular, are now appearing in English translations: indeed, it is scandalous that they have not been more widely available before now. 'Casanova: A Study in Self-Portraiture' makes a superb introduction to Zweig's oeuvre for those unfamiliar with it, and a welcome addition to it for those who are. First published in the 1920s, it is an example of a 'psychological portrait' in words, comparable to those which Zweig's Viennese contemporary Oskar Kokoschka executed in paint. It is a long way from the kind of biography with which most of us are familiar: there is little connected chronological information, and there are few dates. It takes as its starting-point Casanova's own multi-volume autobiography, published posthumously in 1822 (Casanova died in 1798). Zweig notes an 'Insoluble paradox': that 'Imaginative writers rarely have a biography, and men who have biographies are only in exceptional circumstances able to write them.... Casanova is a splendid, almost unique exception' (p. 17). In his analysis, Zweig magnificently juxtaposes his sense of incredulity at the enormities of this wanton, craven, dishonest and yet, one can only assume, immensely likeable (or, at least, hugely plausible) reprobate with his shrewd observations of the spiritual void at the centre of this life lived on an exclusively material plane. In submitting himself so completely to his physical desires and being governed exclusively by them, Casanova realises human existence at its most basic level as fully as one can imagine it being realised, and as such can only command our admiration. However - and here's the rub - in actualising the physical animal that a human being is, Casanova completely failed to actualise all those other aspects of humanity to which we may aspire. All those other levels of existence, of feeling, of spirituality, were denied to him. Zweig simply notes this fact without drawing any conclusions from it: he is far too shrewd to be a simple moraliser. But his observations make for a 'psychological portrait' that is quite remarkable in its depth and profundity. Zweig was, of course, highly familiar with the theories of his compatriot Sigmund Freud: indeed, he gave the address at the funeral of his fellow-exile in London in 1939. To this familiarity, in part, can be attributed the perspicacity of Zweig's remarkable biographical essay concerning the life of Casanova. But greater still is the sheer humanity of this writer, whose empathy with the human condition is such as to permit his striking insights into it. 'Casanova: A Study in Self-Portraiture' may strike the casual observer as simply a book on an esoteric subject by a little-known writer. In its insights into what it means to be human it is far, far more. I cannot recommend it highly enough.
Read less
Report
C. T. Northrup
5.0 out of 5 stars A work of Astonishing Beauty and InspirationReviewed in the United States on 9 January 2010
Verified Purchase
This, my first reading of Zweig, will certainly not be my last. I believe after reading just this one book, and the number of 5 star reviews on his other books, that Zweig is perhaps one of the unacknowledged masters of 20th Century prose. The author succeeds in painting a picture of Casanova that is at once honest and scathing, yet sensitive and insightful to human experience. He somehow manages in the course of this small book, in a way that you are not quite certain how he did it, to illuminate so many facets of life and art; and with Casanova as his subject, he sheds light on the most important thing of all, love in all of its' guises. This book has made me vow to go out and purchase nearly all of Zweig's other work, not to mention a desire to read all 12 volumes of Casanova's own autobiography: a self-portrait of one man, a piece of ourselves. Enjoy!
Report
Steve B
5.0 out of 5 stars How does Zweig do it?Reviewed in the United States on 1 June 2009
Verified Purchase
How does Stefan Sweig manage to turn psychological/literary biography, in this case subject Casanova, into a work every bit as mesmerizing and suspenseful as his compact, incomparable fiction? Ridiculous.
Report
See more reviews
===
===
Profile Image for Ashley.
Ashley
97 reviews
66 followers
Follow
January 28, 2023
Casanova as brilliant adventurer, Casanova in masquerade. Casanova going from box to box at the Opera. Casanova backstage. Casanova eyeing insouciantly the bijou on one finger, the bijou in the pommel of his sword. Casanova as seducer--tawny complected, aquiline of face, manly of arm and shoulder. Casanova as an unrivaled lay. Casanova the next morning, his sweetness of nature; he possesses none of the sordid antipathy of, say, a Don Juan, nothing of the hard & unfeeling one might expect. Casanova as cardsharp. Casanova as moneyed champion, glorying, glorying. Casanova pawning his trousers when fortune's stormclouds at last secret him from the sun (we have the pawn ticket!). Casanova as traveler, ranging from Madrid to Muscovy. Casanova as guest in many houses, in many beds. Casanova the party boy. Casanova the fugitive, his silver buckled shoes sprent with mud from the road out of London which he fled in a fog, for the morning meant: gallows. Casanova the exile, chased out of Venice, Poland, countless duchies & districts. Casanova at forty. Casanova confronting his own diminished future, unmanned at last, impotent, laughed at by young ladies he tries to charm. Casanova adrift. Casanova as boon companion, recipient of an aristocrat's largesse. Casanova sitting in a drafty dank castle filling folio pages in a neat hand, reliving old conquests for thirteen hours at a stretch, spied on by cruel & mocking servants. Casanova as librarian. Casanova at dinner parties, the object of fascination, "Look at this taxidermied mustang!" Casanova at 80, his life as well as his life's work relict by a changeful world that no longer recognizes how to bow as once we bowed in the court of Louis XV. Casanova dead, gone, unremembered. Casanova as silence twenty-five, thirty years. Casanova as manuscript unworthy of stealing. Casanova as dust. Casanova discovered, resurrected, purchased, sanitized, translated and retranslated, published, republished. Casanova as virility's echo sounding down the years. Casanova as entertainment. Casanova as touchstone. Casanova as country music lyric. Casanova as word, divorced from the man. Casanova as "the very witch of fuck". Casanova, Casanova, Casanova.
2023
10 likes
Like
Comment
Profile Image for Ahmed.
Ahmed
772 reviews
554 followers
Follow
November 18, 2015
نصاب .. وغد .. حقير .. غشاش .. مقامر .. شهواني ..أفاق .. مدعي العلم
ربما كان كازانوفا أنذل شخص ف التاريخ
لكنه عاش حياته من أجل المتعة الحسية فقط
و كان لا يدخر جهدا ولا مالا في سبيل أي نزوة من نزواته
وكان يستمتع بالمرأة لأنها إمرأة فقط لا يهم شكلها ولا سنها
ولم يعرف الإخلاص إلى قلبه طريقا
أعتقد أنه تركيبة نفسية بهيمية فريدة وسط معشر البشر
آخر فصل تناول جزءا يسيرا من مذكراته البالغ حجمها 16 مجلدا !!
و شجعني على قراءة مذكرات كازانوفا
사기꾼... 악당... 사악한 거짓말쟁이... 사기꾼... 도박꾼... 음탕한 얼간이... 지식을 가장하는 사람. 카사노바는 역사상 가장 비열한 인물이었을지 모르지만, 그는 오로지 관능적인 쾌락만을 위해 살았습니다. 그는 자신의 변덕에 어떤 노력이나 돈도 아끼지 않았습니다. 그는 여자들이 오로지 여자라는 이유만으로, 외모나 나이는 중요하지 않다는 이유로 그들을 즐겼습니다. 그는 마음속의 진실함에 이르는 길을 알지 못했습니다. 저는 그가 인간 중에서도 독특한 동물적 심리 구조를 가지고 있다고 생각합니다. 마지막 장은 16권에 달하는 그의 회고록의 일부를 다루고 있었습니다!! 그리고 그 덕분에 저는 카사노바의 회고록을 읽게 되었습니다.
Comment
Profile Image for مازن حسين.
مازن حسين
34 reviews
16 followers
Follow
November 2, 2020
يتكون الكتاب من 213 صفحة من القطع الصغير والترجمة جيدة جدا وإن كانت المطبعة لم تطلعنا على أسم المترجم ولا مراجع الدراسة.
يظهر لنا ستيفان زفايغ هنا بصورة المؤرخ والناقد الأدبي ويبدع فيهما كما أبدع كروائي من قبل، فيأخذ في قراءة مذكرات كازانوفا_بأجزائه الستة عشر_ثم يتحري الصدق من الكذب فيما انتهي إليه الباحثون عن حياة كازانوفا بالوثائق المتاحة لديهم ثم يأخذ جوانب المذكرات ويحللها تحليلا نفسيا وأخلاقيا وأدبيا ويقارن المؤلف بعمالقة الفكر والادب-وإن كنا نعلم أنه له منزلة من دونهم- وهو يحاول في كل ما قاله أن يظهر لنا العمل الادبي أيا كان صاحبه وأيا كانت أخلاقه هو يحول أن يجعل من القاريء ناقدا منصفا أمام أي عمل أدبي
هو يقرأ العمل الأدبي _و يجرَّدَه من صاحبه_ ولا يهمه ان يكون صاحب العمل أمير الشعراء أو صعلوك من الصعاليك
وهذا هو دور الناقد في أعتقادي لا أن يفعل كما يفعل النقاد المصريين_إذا تكرمنا عليهم وأعتبرناهم نقاد_ في الوقت الحالي وهم يمدحون الأحباب والأصدقاء والمشاهير برياء شديد الوضوح ابتغاء المُعاصَرة والشهرة لروائين معدومي الموهبة.
ولكني أظن أن هؤلاء الدخلاء علي الادب هم من يعرفونا قيمة الأدب الرفيع ..امثال هذا الكتاب الصغير الحجم العظيم القيمة.
이 책은 213쪽의 작은 판형으로 구성되어 있으며, 번역은 매우 훌륭합니다. 다만 인쇄소에서 번역자의 이름이나 연구 참고문헌을 제공하지 않았습니다. 슈테판 츠바이크는 이 책에서 역사가이자 문학 평론가로 등장하며, 이전에 소설가로서 두각을 나타냈듯이 두 분야 모두에서 탁월한 역량을 보여줍니다. 그는 카사노바의 회고록(16부)을 읽기 시작하여, 연구자들이 확보한 자료를 바탕으로 카사노바의 삶에 대해 내린 결론의 진실과 거짓을 분석합니다. 그런 다음 회고록의 여러 측면을 심리적, 도덕적, 문학적으로 분석하고, 작가를 사상과 문학의 거장들과 비교합니다. 비록 우리가 작가가 그들보다 낮은 지위에 있다는 것을 알고 있음에도 불구하고 말입니다. 그는 모든 발언을 통해 작가가 누구이고 그의 도덕관이 무엇이든, 문학 작품의 본질을 보여주려 노력합니다. 그는 독자가 모든 문학 작품에 대한 공정한 비평가가 되도록 노력합니다. 그는 문학 작품을 읽고—그리고 작가의 이름을 벗겨내며—작가가 시인들의 왕자인지, 아니면 방랑자들 중의 방랑자인지는 신경 쓰지 않는다. 내 생각에 이것이 비평가의 역할이며, 이집트 비평가들이 하는 것처럼—우리가 그들에게 비평가라는 명예를 안겨준다면—지금처럼, 그들이 사랑하는 사람, 친구, 유명인들을 노골적인 위선으로 칭송하며 동시대인이자 유명해지려고 애쓰는 것처럼—해서는 안 된다. 재능 없는 두 소설가에게 말이다. 하지만 나는 문학의 이 침입자들이야말로 우리가 이 작지만 귀중한 책과 같은 훌륭한 문학을 감상하게 만드는 자라고 생각한다.
Profile Image for Gabril.
Gabril
998 reviews
246 followers
Follow
August 26, 2019
“Casanova non pensa mai a fare le cose sul serio, la sua natura di giocatore si ribella a ogni austerità e l’ebbrezza di vivere a ogni obiettività arida e rude. Non vuole essere niente, gli basta di sembrare tutto.”
“Casanova disperde coscientemente le sue capacità adottandole al momento, e colui che avrebbe potuto essere tutto preferisce non essere nulla; nulla, ma libero.”
“Tutto ciò che in quel corpo caldo e sodo fiammeggia e palpita di talento, di capacità, di forza, di temerarietà e di spirito, Casanova lo getta sempre all’ignoto, alla Fortuna, dea del gioco e delle metamorfosi”.
“Attenersi strettamente al mondo dei sensi, alle cose che si vedono, che si possono raggiungere, cavare da ogni minuto, con il serrapollici, il massimo di dolcezza e di voluttà possibile”.
“E così si spiega tutto il segreto della leggerezza e del genio di Casanova: ha, felice lui, soltanto sensualità, niente anima.”
Interessante la distinzione fatta da Zweig tra Casanova, dichiarato e folle amatore delle donne, e Don Giovanni che le donne odia e biasima. Entrambi prototipi del seduttore, l’uno seduce perché dalle donne e dal piacere è a sua volta sedotto, l’altro perché vuole umiliare, svergognare le donne, dimostrando che anche la più pura ha un’indole di sgualdrina.
Il primo è homo eroticus, semplicemente amorale, l’altro è un fustigatore dei cattivi costumi, un puritano moralizzatore. Seduce per predare, Casanova invece per godere e offrire godimento. La debolezza della carne che Don Giovanni disprezza per Casanova è gioia pura, festa delle apparenze, ovvero del talento di sapersi muovere sulla superficie del mondo, qui e ora.
Peccato che la scrittura di Zweig in questo caso sia troppo ampollosa e di maniera (e forse anche la traduzione non è felicissima).
===
"카사노바는 어떤 일이든 진지하게 하려는 생각을 하지 않는다. 그의 도박꾼적 본성은 모든 금욕주의와 삶의 스릴을 거부하며, 모든 건조하고 냉혹한 객관성에 반항한다. 그는 아무것도 되고 싶어 하지 않는다. 모든 것처럼 보이는 것만으로도 충분하다." "카사노바는 자신의 능력을 즉흥적으로 받아들이면서 의식적으로 낭비하고, 모든 것이 될 수 있었던 그는 아무것도 아닌 존재, 아무것도 아닌 존재, 자유롭기를 택한다." "카사노바는 따뜻하고 단단한 재능, 능력, 힘, 무모함, 그리고 정신력으로 이루어진 몸 안에서 활활 타오르고 고동치는 모든 것을 항상 미지의 세계, 도박과 변신의 여신인 운명 속으로 던져 넣는다." "감각의 세계, 눈에 보이고 닿을 수 있는 것에만 충실하며, 매 순간 엄지손톱 나사 하나로 최대한의 달콤함과 관능미를 뽑아내는 것." "이것이 카사노바의 가벼움과 천재성의 비밀을 모두 설명한다. 다행히 그는 오직 관능미만 있을 뿐, 영혼은 없다." 츠바이크는 여성을 광적으로 사랑한다고 자백한 카사노바와 여성을 증오하고 비난하는 돈 조반니를 구분하는데, 이는 흥미롭습니다. 두 인물 모두 유혹자의 전형입니다. 한 사람은 여성과 쾌락에 유혹당하기 때문에 유혹하는 반면, 다른 한 사람은 여성에게 굴욕감과 수치심을 안겨주려 합니다. 이는 가장 순수한 여성조차도 음탕한 성향을 가지고 있음을 보여줍니다. 전자는 호모 에로티쿠스, 즉 단순히 비도덕적인 존재이고, 후자는 나쁜 도덕관을 비판하는 도덕주의자, 즉 도덕적 청교도입니다. 그는 탐욕을 채우기 위해 유혹하는 반면, 카사노바는 즐기고 쾌락을 제공하기 위해 유혹합니다. 돈 조반니가 경멸하는 육체의 나약함은 카사노바에게 순수한 기쁨, 겉모습의 찬양, 혹은 지금 여기, 세상의 표면을 항해하는 재능입니다. 이 경우 츠바이크의 글이 너무 거만하고 허세가 섞여 있다는 점은 아쉽습니다 (그리고 아마도 번역 또한 그다지 성공적이지 못했을 것입니다).
===
Profile Image for Mohammad Ali Shamekhi.
Mohammad Ali Shamekhi
1,096 reviews
306 followers
Follow
October 23, 2015
نخستین و مهمترین نکته برای من که بسیار تأسف برانگیزه، پرداختن اندک به جزئیات زندگی کازانووا - و به طور خاص تعداد بسیار کم نقل قول ها از کتاب خاطرات کازانووا - است. من از کتابی که به زندگی کازانووا می پردازه انتظار دارم به "زندگی" کازانووا بپردازه! و حس نمی کنم انتظارم بی راه باشه
------------------------------------------------------------------------------------
کازانووا بهره جویی از وصال زنان رو هدف زندگیش قرار داد و هیچ چیز رو بالاتر از این خواسته قرار نداد - نه امور اقتصادی، نه آبرو، نه علم و دانش و ... . این رویکرد عیش طلب منحصر به فرد او رو به ستیز با هنجارهای جامعه و محیطش قرار می داد و همین ستیز کم کم شخصیت جهان وطن اونو شکل داد. خود او گفته: « من مردی هستم آزاده و بی وطن ». کازانووا از تابوهای اخلاقی و دینی زمانه اش هیچ هراسی نداشته و به همین دلیل در مورد امور جنسی آشکارا حرف می زنه و روابطش رو شرح می ده، بدون اینکه احساس بدی داشته باشه. همین بی خیالی باعث شده تلاش کمی برای آراستن و پیراستن زندگیش در کتاب خاطراتش انجام بده و همین موضوع این اثر رو از آثار مشابه که توسط انسان های "والا" معاصر او نوشته شده بودند، متمایز می کنه
تسوایک دائم بر این مطلب تأکید داره که کازانووا از حیث ادبی یا از حیث دانایی موجود خاصی نبوده و کتاب خاطراتش هم از نظر ظرافت های ادبی جایگاه خاصی در قرن خودش نداره. اون چیزی که کازانووا را مهم می کنه روایت صادقانه ایه که از زندگی خودش ارائه می ده؛ بدون پرده پوشی و بدون خجالت. همین روایت صادقانه است که زندگی نامه ی اونو الگویی می کنه برای برملا کردن خصلت های روانی خودش و عصرش. کازانووا در این کتاب به همه می پردازه از فاحشه ها تا زن های والامقام اشراف و هیچ مانعی جلوی راه خودش نمی بینی که همونقدر که به یکی می پردازه به دیگری هم بپردازه. به قول تسوایک هیچ یک از ادبیان آن عصر - مگر بالزاک - این همه تنوع در انسان های پیرامون خود را به تصویر نکشیده و به تجریه ی این تفاوت ها نپرداخته اند. البته باز هم نکته ی مهمی در این میان هست، خاطرات کازانووا گرچه نمونه ی بی بدیلی از برملا کردن روحیات خود او است، اما در مورد انسان های دیگر اصلا عمیق نیست. در واقع کازانووا هرگز تلاش نمی کند عمق شخصیت ها را دریابد و اذهانشان را بخواند
کتاب خاطرات او هم در واقع حاصل دوران مشقت بار پیری او است؛ آن هنگامی که دیگر توانی در او نمانده بود و زنی او را نمی پسندید. کازانووا در پیری برای رهایی از تحقیر محیط بود که به یادآوری خاطرات جوانی پرداخت - یا سیزده ساعت در روز نوشتن - تا با آنها از مشقت های پیری بگریزد. به قول تسوایک، اگر نبود این مشقت ها کازانووا هم دل به نوشتن خاطراتش نمی سپرد
تسوایک در فصلی با نام "عیاش ها، معاشقات" به وضع پاریس آن روزها می پردازد. این فصل از نظر اطلاعات تاریخی و توصیف فضایی که انسان های سرگردان، دائم السفر، و بوقلمون صفتی همچون کازانووا درش پدید اومدند، فصل جالبیه. بعد از جنگ های هفت ساله تا انقلاب فرانسه، دوره ای بیست و پنج ساله از آرامش حاکم است و همین آرامش موجب می شود مردمان دیگر جنگ و نبرد را از ذهن بیرون برانند و بیش از پیش به دنبال تفریحات و سرگرمی ها بروند. این سرگرمی ها از جمع آوری کلکسیون ها تا گرد هم آوردن متفکران را شامل می شد. اعیان هر یک به نوعی با هم به تفاخر می پرداختند و مجالس و سالون ها متعددی برای این اظهار فضل ها و سرگرمی ها تشکیل می دادند. البته این وضع تنها منحصر به پایان قرن هجدهم نبود بلکه از آغاز آن آرام آرام نشانه های آشکار بود. در این میان انسان هایی هم بودند که تلاش می کردند با بهره بردن از این تقاضا، خود را به آنها عرضه کنند. کازانووا یکی از این افراد بود. قرن هجدهم دوره ی ظهور و بروز این قشر آواره و فرصت طلب بود که دائم از این شهر به آن شهر و از این مجلس به آن مجلس روان بودند. از همین روست که آغاز قرن هجدهم را دوران طلائی ماجراجویی می دانند و پایان آن قرن را زمانی که این ماجراجویان حتی در امور سیاسی فرانسه دخالت می کردند. در میان این فرصت طلبان و ماجراجویان هفت نفر شهرت فراوانی داشتند که در بینشان کازانووا از همه برجسته تر بود. ظهور ناپلئون پایان عصر ماجراجویی بود و او که خود در ادامه ی همین سنت قرار داشت با کشاندن ماجراجوئیهایش به عرصه ی سیاست اروپا این سیر را به اوج خود رساند
کازانووا فرد بی سواد و بی سروپایی نبود و از اینکه دیگران او را با شیادان و دزدان پست مقایسه کنند عصبانی و اندوهگین می شد. او گرچه مردم را می فریفت و از ثروتشان بهره می برد اما این کار را با ذکاوت و زرنگی و آداب دانی انجام می داد. او خود را زرنگ می دانست و معتقد بود انسان های احمق و نادان تاوان حماقت خودشان را می دهند؛ انسان زرنگ باید از حماقت انسان های احمق بهره برد و خوش زندگی کند. کازانووا در کارهای خود نوعی اصیل زادگی می دید و گول زدن مردن ساده لوح را امری - یا حتی حقی - طبیعی می دانست. بارها می توانست شغلی ثابت به دست آورد، اما هرگز از این ماجراجویی ها دست نکشید و از ثبات و سکون هراس داشت. او برای انجام این ماجراجویی ها از خودنمایی ابایی نداشت. او به زبان های لاتین، یونانی، فرانسه، عربی و کمی اسپانیایی و انگلیسی وارد بود و چیزهایی از علوم مختلف از ریاضیات تا فلسفه می دانست و از این همه در جلب توجه افراد استفاده می کرد. برای او آزادگی در رأس همه چیز قرار داشت و می گفت: « سرمایه ی بزرگ من آن است که همیشه ارباب و صاحب اختیار خود هستم، و از بروز بدبختی باکی ندارم ». او از دانایی های خود استفاده ای برای رسیدن به حقیقت نظری نمی کرد؛ به قول تسوایک برای او اصلا پرسش چرایی مطرح نبود، اون می دانست که دنیا اینگونه است و از همین رو کارهایش را به طور "طبیعی" انجام می داد. اون نظر را در خدمت عمل و عمل را در خدمت خوشی می نهاد و می گفت: « هر جا خوش بگذرد، همانجا وطن است ». او در مورد پرسش ها و دغدغه های نابجای فلسفی و دینی می گفت: « به طور مسلم در پشت پرده، بازی دیگری نیست؛ تازه اگر هم باشد در موقع لازم خود را به ما نشان خواهد داد ». همچنین او عقاید خود را چنین بر می شمرد
زیستن در این دنیا به خاطر خود دنیا و پیروی کردن از امیال و غرایز نفسانی و دوری گزیدن از آنچه مایه ی ملال و اندوه خاطر است؛ دستخوش خیالات واهی نشدن و به امید دورنمای بهشت موعود - که احتمال تحقق آن بسیار ضعیف و به رؤیای شیرین بعد از مرگ شبیه تر است - دست از لذائذ و شیرینی ها این دنیا نکشیدن؛ و توجه نداشتن به حالات و عادات مردمان و مراعات نکردن تمایلات و مقررات آنها و معتقد بودن به این عقیده که خدای یگانه ای این میز قمار را که دنیا نام دارد در مقابل ما قرار داده است تا هر گاه بخواهیم از آن تمتع کامل بگیریم، قوانین موضوعه ی بازی را بی کم و کاست بیاموزیم و هرگز از چون و چرای آن چیزی نپرسیم
نویسنده همچنین کوشیده است کازانووا را با عیاش مشهور دیگر مقایسه کند: دون ژوان. دون ژوان همچون ناپلئون در پی قدرت بود - هر چند در حوزه ی رابطه با زنان - اما کازانووا در پی گریز از کسالت. دون ژوان از تحقیر زنان و بردن آبروی زنهای آبرومند لذت می برد اما کازانووا همیشه در روابطش لذت و شادی طرف خود را مهم می دانست و خوشحالی شرکای جنسیش او را بسی خوشحال می کرد
کازانووا بر خلاف ادبای زمان خود اصلا زن را به موجودی آسمانی بدل نمی کرد و عشق را امری مینوی و مجرد نمی دانست. او همیشه روابطش را جنسی می دانست و اعلام می کرد و زنانی که با او بودند او را به همین دلیل می خواستند. او با احتراز از اغراق های آسمانی رضایت شرکای خود را برای لحظات اندکی که کنار او بودند، فراهم می آورد و شیرینیش را به دهان آنها می چشاند. آنها چون از آغاز تنها از سر تمنای تن آمده بودند، با رضایت از نزد او خارج می شدند و آن لحظات را همچون خاطره ای در ذهن خود حفظ می کردند
دیگر نکته اینکه کازانووا به قمار هم علاقه ی زیادی داشت و نه برای بردن بلکه برای نفس قمار بازی می کرد و بسیار بارها که مبالغ زیادی را بر سر میز قمار می باخت. اما هرگز از آن دست نشست
------------------------------------------------------------------------------------------------
آن چه من پسندیدم در مسیر بحث این کتاب، رویکرد فکری کازانووا برای گریز از ملال از یک سو و جهان وطنی او از سوی دیگر بود. این خصلت "همیشه در راه بودن" گویی تقدیری است برای بسیاری از انسان ها - نه برای عشق به رفتن بلکه برای انزجار از ماندن و تجربه ی کسالت
کتاب تسوایک چنانکه در آغاز گفتم از حیث زندگی نامه ای ناموفق بود. در مورد تحلیل ها هم بخش های جالب درش کم نبود اما هم چنان اطناب، قضاوت های اخلاقی و حرافی های الکی و عامیانه به اثر لطمه می زد
زندگی-نامه
فرهنگ
제가 매우 유감스럽게 생각하는 첫 번째이자 가장 중요한 점은 카사노바의 삶에 대한 세부 사항, 특히 카사노바 회고록에서 발췌한 내용이 거의 언급되지 않았다는 점입니다. 저는 카사노바의 삶에 대한 책이라면 카사노바의 "삶"을 다루리라 기대합니다! 그리고 제 기대가 부당하다고 생각하지 않습니다. ------------------------------------------------------------------------------------ 카사노바는 여성과의 즐거움을 삶의 목표로 삼았고, 경제적인 문제, 명예, 과학이나 지식 등 그 어떤 것도 이 욕망보다 우선시하지 않았습니다. 이러한 독특한 쾌락주의적 접근 방식은 그를 사회 및 주변 환경의 규범과 갈등하게 만들었고, 이 갈등은 점차 그의 국제적인 성격을 형성했습니다. 그는 스스로 "나는 조국 없는 자유인이다"라고 말했습니다. 카사노바는 당시의 도덕적, 종교적 금기를 두려워하지 않았고, 이러한 이유로 성적인 문제에 대해 공개적으로 이야기하고 자신의 관계에 대해 죄책감 없이 이야기합니다. 이러한 부주의함 때문에 그는 회고록에서 자신의 삶을 미화하려는 노력을 거의 하지 않았고, 이것이 이 작품을 그의 "고급" 동시대 작가들이 쓴 유사한 작품들과 구별되는 점입니다. 츠베이크는 카사노바가 문학적 또는 지성적인 인물이 아니었고, 그의 회고록이 그 시대에 문학적 세련미라는 측면에서 특별한 위치를 차지하지 않았다고 끊임없이 강조합니다. 카사노바를 중요하게 만드는 것은 그가 자신의 삶을 솔직하게 묘사하는 방식입니다. 베일이나 수치심 없이 말입니다. 바로 이러한 솔직한 묘사가 그의 전기를 자신과 그 시대의 심리적 특징을 드러내는 모델로 만듭니다. 이 책에서 카사노바는 매춘부부터 고위 귀족 여성까지 모든 사람을 다루며, 그가 한 사람을 다루는 방식만큼이나 다른 사람을 다루는 방식에도 아무런 장애가 없습니다. 츠윅에 따르면, 발자크를 제외한 그 시대의 어떤 작가도 주변 사람들의 다양성을 그토록 많이 묘사하지 않았고, 그러한 차이를 다루지 않았습니다. 물론, 여기에 또 다른 중요한 점이 있습니다. 카사노바의 회고록은 자신의 심리를 드러내는 비할 데 없는 사례이지만, 타인에 대한 깊이는 전혀 없습니다. 사실 카사노바는 등장인물의 깊이를 이해하고 그들의 마음을 읽으려 하지 않습니다. 그의 회고록은 사실 힘겨운 노년의 산물입니다. 기력이 다하고 어떤 여자도 그를 좋아하지 않았던 시절 말입니다. 노년에 카사노바는 주변 환경의 굴욕에서 벗어나기 위해 젊은 시절의 기억을 떠올리거나 하루 13시간씩 글을 썼습니다. 노년의 고난을 피하기 위해서였습니다. 츠윅에 따르면, 이러한 고난이 없었다면 카사노바는 감히 회고록을 쓰지 못했을 것입니다. "난교, 희롱"이라는 장에서 츠윅은 당시 파리의 상황을 논합니다. 이 장은 역사적 정보와 카사노바처럼 방랑하고 끊임없이 여행하며, 냉혹한 사람들이 등장했던 공간에 대한 묘사 측면에서 흥미롭습니다. 7년 전쟁 이후 프랑스 혁명까지 25년간의 평화가 이어졌고, 이 평화 덕분에 사람들은 전쟁과 전투를 잊고 그 어느 때보다 더 많은 오락과 유흥을 추구하게 되었습니다. 이러한 유흥은 수집품 수집부터 사상가들의 모임까지 다양했습니다. 각국의 귀족들은 서로에게 어떤 방식으로든 자랑을 늘어놓았고, 자신의 미덕과 유흥을 과시하기 위해 수많은 모임과 살롱을 열었습니다. 물론 이러한 상황은 18세기 말에만 국한된 것은 아니었지만, 초기부터 점차 뚜렷한 징후들이 나타났습니다. 그들 중에는 이러한 수요를 이용하여 그들에게 자신을 내어주려는 사람들이 있었습니다. 카사노바도 그중 한 명이었습니다. 18세기는 도시에서 도시로, 이 집회에서 저 집회로 끊임없이 이동하던 이러한 쫓겨나고 기회주의적인 계층이 등장하고 부상하는 시기였습니다. 그렇기에 18세기 초는 모험의 황금기로 여겨지고, 18세기 말에는 이러한 모험가들이 프랑스 정치에 개입하기까지 했습니다. 이러한 기회주의자이자 모험가들 중 일곱 명은 매우 유명했는데, 그중에서도 카사노바가 가장 두드러졌습니다. 나폴레옹의 등장은 모험의 시대를 종식시켰고, 이 전통을 이어받은 그는 자신의 모험을 유럽 정치 무대까지 확장함으로써 이러한 추세를 절정에 이르게 했습니다. 카사노바는 문맹이나 무식한 사람이 아니었으며, 다른 사람들이 자신을 하찮은 사기꾼이나 도둑에 비유할 때 분노하고 슬퍼했습니다. 그는 사람들을 속이고 그들의 부를 이용해 이익을 취했지만, 그것은 지성, 교활함, 그리고 예의범절을 갖춘 행동이었습니다. 그는 스스로를 똑똑하다고 여겼고, 어리석고 무지한 사람들은 자신의 어리석음에 대한 대가를 치러야 한다고 믿었습니다. 똑똑한 사람은 어리석은 사람들의 어리석음에서 이익을 얻고 행복한 삶을 살아야 한다고 생각했습니다. 카사노바는 자신의 작품에서 일종의 고귀함을 발견했고, 순진한 사람들을 속이는 것을 당연하고, 심지어 권리로 여겼습니다. 그는 종종 안정적인 직업을 얻을 수 있었지만, 이러한 모험을 결코 포기하지 않았고 안정과 고요함을 두려워했습니다. 그는 이러한 모험을 수행하기 위해 과시하는 것을 주저하지 않았습니다. 그는 라틴어, 그리스어, 프랑스어, 아랍어에 능통했고, 스페인어와 영어도 약간 구사했으며, 수학부터 철학까지 다양한 과학에 대한 지식이 있어 사람들의 관심을 끌었습니다. 그에게 자유는 모든 것의 최우선이었고, 그는 이렇게 말했습니다. "나의 가장 큰 장점은 내가 항상 내 의지의 주인이며, 불행을 두려워하지 않는다는 것입니다." 그는 자신의 지식을 이론적 진실에 도달하는 데 사용하지 않았습니다. 츠비크가 말했듯이, '왜'라는 질문은 그에게 전혀 떠오르지 않았습니다. 그는 세상이 이렇다는 것을 알았기에 "자연스럽게" 자신의 일을 했습니다. 그는 생각을 행동에, 행동을 행복에 바쳤고, "행복이 있는 곳에는 집이 있다"라고 말했습니다. 그는
===
Padmin
991 reviews
57 followers
Follow
January 29, 2018
Sorprende che nel 1928 Stefan Zweig decida di raccontare (mirabilmente, come sempre) un personaggio del genere. Pochi anni dopo, nel ’33, le sue opere saranno bruciate dai nazisti, costringendolo a lasciare l’Austria per il lungo esilio che si concluderà nel ’42 con il suicidio in Brasile.
Zweig descrive Casanova come un uomo senz’anima, superficiale, un avventuriero privo di profondità spirituale, incapace persino di pensare il futuro. Asociale e anaffettivo.
Interessante il raffronto che Zweig fa con Don Giovanni, l’altro grande leggendario Seduttore della letteratura.
In Don Giovanni predomina una pulsione di morte che Casanova non possiede. Don Giovanni custodisce dentro di sé una Colpa di matrice cattolica, per cui “ogni donna violata viene smascherata nella sua carnalità bassa da serva”. Il disonore femminile rappresenta il suo vero trionfo.
Per Casanova avviene il contrario. Non esiste peccato e non esiste disonore. Non c’è nessuna colpa e quindi nessun inferno. L’unico suo inferno sarà semmai la vecchiaia, il decadimento, la malattia. Che conoscerà nel castello di Dux in Boemia, solo, misconosciuto, privo di qualunque legame affettivo.
Sarà per lui inevitabile il passaggio dalla vita vissuta alla vita raccontata. La scrittura come conclusione ultima, dunque. E’ in questo contesto che nasceranno le sue memorie - l’Histoire de ma vie- poderosa opera in 13 volumi.
슈테판 츠바이크가 1928년에 (늘 그렇듯 훌륭하게) 그런 인물을 묘사하기로 한 것은 놀라운 일입니다. 몇 년 후인 1933년, 그의 작품은 나치에 의해 불태워졌고, 그는 오스트리아를 떠나 긴 망명을 떠나야 했으며, 1942년 브라질에서 자살로 끝났습니다. 츠바이크는 카사노바를 영혼 없고 피상적인 인간, 영적인 깊이가 없는 모험가, 미래를 생각하는 능력조차 없는 사람으로 묘사합니다. 반사회적이고 감정이 없는 인물이죠. 츠바이크가 문학계의 또 다른 전설적인 유혹자 돈 조반니와 비교하는 것은 흥미롭습니다. 돈 조반니는 카사노바가 갖지 못한 죽음의 본능에 지배당합니다. 돈 조반니는 내면에 가톨릭에서 영감을 받은 죄악을 품고 있는데, 그 죄악에 따르면 "모든 강간당한 여자는 그녀의 저속하고 하인 같은 육욕 속에 갇힌다." 여성의 불명예는 그의 진정한 승리를 상징합니다. 하지만 카사노바에게는 정반대입니다. 죄도 불명예도 없습니다. 죄책감도 없고, 따라서 지옥도 없습니다. 그에게 유일한 지옥은, 설령 있다면, 늙음, 쇠약, 그리고 질병일 것이다. 그는 보헤미아의 덕스 성에서 홀로, 알려지지 않은 채, 그리고 어떤 감정적 유대감도 없이 이 지옥을 경험하게 될 것이다. 그에게는 살아온 삶에서 들려진 삶으로의 전환이 불가피할 것이다. 따라서 글쓰기는 그 마지막 결론이 될 것이다. 바로 이러한 맥락에서 그의 회고록, 13권으로 구성된 강렬한 작품, 『내 삶의 역사』가 탄생하게 된다.
4 likes
3 comments
Like
Comment
Profile Image for Cititoare Calatoare.
Cititoare Calatoare
336 reviews
29 followers
Follow
July 17, 2024
Desi nu este o carte antrenanta, ci o biografie, atrage prin lumina ce o aduce asupra realitatii si nu a mitului Casanova asa cum sunt multe alte carti scrise. Fara inflorituri sau cosmetizari, uneori plictisitoare, dar cu toate acestea interesanta.
Gasiti recenzia completa pe pagina mea de instagram @reading_on_my_way
6 likes
Like
Comment
Profile Image for Elias Tsoukatos.
Elias Tsoukatos
79 reviews
Follow
April 30, 2019
Muy buen análisis biografico de este maravilloso personaje. Mas que una biografía Zweig se adentra en lo mas profundo de la mente de Casanova usando la psicología moderna como herramienta. A lo largo del libro (diría mas bien "ensayo") habla de como Casanova brilló en su juventud hasta casi apagarse por completo en la vejez. Pero cuando ya nadie esperaba mas de este seductor obsoleto jugó su carta mas brillante que le ganó un puesto en la inmortalidad junto a otros grandes de su época. Casanova lo era todo, pero a la vez no era nada. Su vida estuvo llena de inmoralidades y sus escritos no están desarrollados para impactarnos mediante su arte, ya que el arte en la vida de Casanova era Casanova en si. La verdadera virtud en la vida de Casanova era como vivía su vida y como logró sacar de ella el máximo.
이 멋진 인물에 대한 아주 훌륭한 전기적 분석입니다. 단순한 전기를 넘어, 츠바이크는 현대 심리학을 도구로 삼아 카사노바의 정신 세계를 깊이 파고듭니다. 책(혹은 "에세이") 전반에 걸쳐 그는 카사노바가 젊은 시절에 어떻게 빛났는지, 노년에 이르러 거의 완전히 빛을 잃었는지 이야기합니다. 하지만 아무도 이 시대에 뒤떨어진 유혹자에게 더 이상의 것을 기대하지 않자, 그는 가장 뛰어난 전략을 펼쳐 당대의 다른 위인들과 함께 불멸의 자리를 차지하게 되었습니다. 카사노바는 모든 것이었지만, 동시에 아무것도 아니었습니다. 그의 삶은 부도덕으로 가득했고, 그의 글은 그의 예술을 통해 우리에게 영향을 미치도록 쓰여지지 않았습니다. 카사노바의 삶에 담긴 예술은 바로 카사노바 그 자체였기 때문입니다. 카사노바의 삶에서 진정한 미덕은 그가 어떻게 삶을 살았고, 어떻게 그 삶을 최대한 활용했는지에 있었습니다.
2 likes
Like
Comment
Profile Image for Cassandra Dexter Colby.
Cassandra Dexter Colby
343 reviews
185 followers
Follow
January 12, 2020
Enero: una biografía. No lo es al uso, sino que se trata más bien de un ensayo o análisis del personaje.
retoeditorialchocolate
Profile Image for Mohammad Ali Shamekhi.
Mohammad Ali Shamekhi
1,096 reviews
306 followers
Follow
October 23, 2015
نخستین و مهمترین نکته برای من که بسیار تأسف برانگیزه، پرداختن اندک به جزئیات زندگی کازانووا - و به طور خاص تعداد بسیار کم نقل قول ها از کتاب خاطرات کازانووا - است. من از کتابی که به زندگی کازانووا می پردازه انتظار دارم به "زندگی" کازانووا بپردازه! و حس نمی کنم انتظارم بی راه باشه
------------------------------------------------------------------------------------
کازانووا بهره جویی از وصال زنان رو هدف زندگیش قرار داد و هیچ چیز رو بالاتر از این خواسته قرار نداد - نه امور اقتصادی، نه آبرو، نه علم و دانش و ... . این رویکرد عیش طلب منحصر به فرد او رو به ستیز با هنجارهای جامعه و محیطش قرار می داد و همین ستیز کم کم شخصیت جهان وطن اونو شکل داد. خود او گفته: « من مردی هستم آزاده و بی وطن ». کازانووا از تابوهای اخلاقی و دینی زمانه اش هیچ هراسی نداشته و به همین دلیل در مورد امور جنسی آشکارا حرف می زنه و روابطش رو شرح می ده، بدون اینکه احساس بدی داشته باشه. همین بی خیالی باعث شده تلاش کمی برای آراستن و پیراستن زندگیش در کتاب خاطراتش انجام بده و همین موضوع این اثر رو از آثار مشابه که توسط انسان های "والا" معاصر او نوشته شده بودند، متمایز می کنه
تسوایک دائم بر این مطلب تأکید داره که کازانووا از حیث ادبی یا از حیث دانایی موجود خاصی نبوده و کتاب خاطراتش هم از نظر ظرافت های ادبی جایگاه خاصی در قرن خودش نداره. اون چیزی که کازانووا را مهم می کنه روایت صادقانه ایه که از زندگی خودش ارائه می ده؛ بدون پرده پوشی و بدون خجالت. همین روایت صادقانه است که زندگی نامه ی اونو الگویی می کنه برای برملا کردن خصلت های روانی خودش و عصرش. کازانووا در این کتاب به همه می پردازه از فاحشه ها تا زن های والامقام اشراف و هیچ مانعی جلوی راه خودش نمی بینی که همونقدر که به یکی می پردازه به دیگری هم بپردازه. به قول تسوایک هیچ یک از ادبیان آن عصر - مگر بالزاک - این همه تنوع در انسان های پیرامون خود را به تصویر نکشیده و به تجریه ی این تفاوت ها نپرداخته اند. البته باز هم نکته ی مهمی در این میان هست، خاطرات کازانووا گرچه نمونه ی بی بدیلی از برملا کردن روحیات خود او است، اما در مورد انسان های دیگر اصلا عمیق نیست. در واقع کازانووا هرگز تلاش نمی کند عمق شخصیت ها را دریابد و اذهانشان را بخواند
کتاب خاطرات او هم در واقع حاصل دوران مشقت بار پیری او است؛ آن هنگامی که دیگر توانی در او نمانده بود و زنی او را نمی پسندید. کازانووا در پیری برای رهایی از تحقیر محیط بود که به یادآوری خاطرات جوانی پرداخت - یا سیزده ساعت در روز نوشتن - تا با آنها از مشقت های پیری بگریزد. به قول تسوایک، اگر نبود این مشقت ها کازانووا هم دل به نوشتن خاطراتش نمی سپرد
تسوایک در فصلی با نام "عیاش ها، معاشقات" به وضع پاریس آن روزها می پردازد. این فصل از نظر اطلاعات تاریخی و توصیف فضایی که انسان های سرگردان، دائم السفر، و بوقلمون صفتی همچون کازانووا درش پدید اومدند، فصل جالبیه. بعد از جنگ های هفت ساله تا انقلاب فرانسه، دوره ای بیست و پنج ساله از آرامش حاکم است و همین آرامش موجب می شود مردمان دیگر جنگ و نبرد را از ذهن بیرون برانند و بیش از پیش به دنبال تفریحات و سرگرمی ها بروند. این سرگرمی ها از جمع آوری کلکسیون ها تا گرد هم آوردن متفکران را شامل می شد. اعیان هر یک به نوعی با هم به تفاخر می پرداختند و مجالس و سالون ها متعددی برای این اظهار فضل ها و سرگرمی ها تشکیل می دادند. البته این وضع تنها منحصر به پایان قرن هجدهم نبود بلکه از آغاز آن آرام آرام نشانه های آشکار بود. در این میان انسان هایی هم بودند که تلاش می کردند با بهره بردن از این تقاضا، خود را به آنها عرضه کنند. کازانووا یکی از این افراد بود. قرن هجدهم دوره ی ظهور و بروز این قشر آواره و فرصت طلب بود که دائم از این شهر به آن شهر و از این مجلس به آن مجلس روان بودند. از همین روست که آغاز قرن هجدهم را دوران طلائی ماجراجویی می دانند و پایان آن قرن را زمانی که این ماجراجویان حتی در امور سیاسی فرانسه دخالت می کردند. در میان این فرصت طلبان و ماجراجویان هفت نفر شهرت فراوانی داشتند که در بینشان کازانووا از همه برجسته تر بود. ظهور ناپلئون پایان عصر ماجراجویی بود و او که خود در ادامه ی همین سنت قرار داشت با کشاندن ماجراجوئیهایش به عرصه ی سیاست اروپا این سیر را به اوج خود رساند
کازانووا فرد بی سواد و بی سروپایی نبود و از اینکه دیگران او را با شیادان و دزدان پست مقایسه کنند عصبانی و اندوهگین می شد. او گرچه مردم را می فریفت و از ثروتشان بهره می برد اما این کار را با ذکاوت و زرنگی و آداب دانی انجام می داد. او خود را زرنگ می دانست و معتقد بود انسان های احمق و نادان تاوان حماقت خودشان را می دهند؛ انسان زرنگ باید از حماقت انسان های احمق بهره برد و خوش زندگی کند. کازانووا در کارهای خود نوعی اصیل زادگی می دید و گول زدن مردن ساده لوح را امری - یا حتی حقی - طبیعی می دانست. بارها می توانست شغلی ثابت به دست آورد، اما هرگز از این ماجراجویی ها دست نکشید و از ثبات و سکون هراس داشت. او برای انجام این ماجراجویی ها از خودنمایی ابایی نداشت. او به زبان های لاتین، یونانی، فرانسه، عربی و کمی اسپانیایی و انگلیسی وارد بود و چیزهایی از علوم مختلف از ریاضیات تا فلسفه می دانست و از این همه در جلب توجه افراد استفاده می کرد. برای او آزادگی در رأس همه چیز قرار داشت و می گفت: « سرمایه ی بزرگ من آن است که همیشه ارباب و صاحب اختیار خود هستم، و از بروز بدبختی باکی ندارم ». او از دانایی های خود استفاده ای برای رسیدن به حقیقت نظری نمی کرد؛ به قول تسوایک برای او اصلا پرسش چرایی مطرح نبود، اون می دانست که دنیا اینگونه است و از همین رو کارهایش را به طور "طبیعی" انجام می داد. اون نظر را در خدمت عمل و عمل را در خدمت خوشی می نهاد و می گفت: « هر جا خوش بگذرد، همانجا وطن است ». او در مورد پرسش ها و دغدغه های نابجای فلسفی و دینی می گفت: « به طور مسلم در پشت پرده، بازی دیگری نیست؛ تازه اگر هم باشد در موقع لازم خود را به ما نشان خواهد داد ». همچنین او عقاید خود را چنین بر می شمرد
زیستن در این دنیا به خاطر خود دنیا و پیروی کردن از امیال و غرایز نفسانی و دوری گزیدن از آنچه مایه ی ملال و اندوه خاطر است؛ دستخوش خیالات واهی نشدن و به امید دورنمای بهشت موعود - که احتمال تحقق آن بسیار ضعیف و به رؤیای شیرین بعد از مرگ شبیه تر است - دست از لذائذ و شیرینی ها این دنیا نکشیدن؛ و توجه نداشتن به حالات و عادات مردمان و مراعات نکردن تمایلات و مقررات آنها و معتقد بودن به این عقیده که خدای یگانه ای این میز قمار را که دنیا نام دارد در مقابل ما قرار داده است تا هر گاه بخواهیم از آن تمتع کامل بگیریم، قوانین موضوعه ی بازی را بی کم و کاست بیاموزیم و هرگز از چون و چرای آن چیزی نپرسیم
نویسنده همچنین کوشیده است کازانووا را با عیاش مشهور دیگر مقایسه کند: دون ژوان. دون ژوان همچون ناپلئون در پی قدرت بود - هر چند در حوزه ی رابطه با زنان - اما کازانووا در پی گریز از کسالت. دون ژوان از تحقیر زنان و بردن آبروی زنهای آبرومند لذت می برد اما کازانووا همیشه در روابطش لذت و شادی طرف خود را مهم می دانست و خوشحالی شرکای جنسیش او را بسی خوشحال می کرد
کازانووا بر خلاف ادبای زمان خود اصلا زن را به موجودی آسمانی بدل نمی کرد و عشق را امری مینوی و مجرد نمی دانست. او همیشه روابطش را جنسی می دانست و اعلام می کرد و زنانی که با او بودند او را به همین دلیل می خواستند. او با احتراز از اغراق های آسمانی رضایت شرکای خود را برای لحظات اندکی که کنار او بودند، فراهم می آورد و شیرینیش را به دهان آنها می چشاند. آنها چون از آغاز تنها از سر تمنای تن آمده بودند، با رضایت از نزد او خارج می شدند و آن لحظات را همچون خاطره ای در ذهن خود حفظ می کردند
دیگر نکته اینکه کازانووا به قمار هم علاقه ی زیادی داشت و نه برای بردن بلکه برای نفس قمار بازی می کرد و بسیار بارها که مبالغ زیادی را بر سر میز قمار می باخت. اما هرگز از آن دست نشست
------------------------------------------------------------------------------------------------
آن چه من پسندیدم در مسیر بحث این کتاب، رویکرد فکری کازانووا برای گریز از ملال از یک سو و جهان وطنی او از سوی دیگر بود. این خصلت "همیشه در راه بودن" گویی تقدیری است برای بسیاری از انسان ها - نه برای عشق به رفتن بلکه برای انزجار از ماندن و تجربه ی کسالت
کتاب تسوایک چنانکه در آغاز گفتم از حیث زندگی نامه ای ناموفق بود. در مورد تحلیل ها هم بخش های جالب درش کم نبود اما هم چنان اطناب، قضاوت های اخلاقی و حرافی های الکی و عامیانه به اثر لطمه می زد
زندگی-نامه
فرهنگ
제가 매우 유감스럽게 생각하는 첫 번째이자 가장 중요한 점은 카사노바의 삶에 대한 세부 사항, 특히 카사노바 회고록에서 발췌한 내용이 거의 언급되지 않았다는 점입니다. 저는 카사노바의 삶에 대한 책이라면 카사노바의 "삶"을 다루리라 기대합니다! 그리고 제 기대가 부당하다고 생각하지 않습니다. ------------------------------------------------------------------------------------ 카사노바는 여성과의 즐거움을 삶의 목표로 삼았고, 경제적인 문제, 명예, 과학이나 지식 등 그 어떤 것도 이 욕망보다 우선시하지 않았습니다. 이러한 독특한 쾌락주의적 접근 방식은 그를 사회 및 주변 환경의 규범과 갈등하게 만들었고, 이 갈등은 점차 그의 국제적인 성격을 형성했습니다. 그는 스스로 "나는 조국 없는 자유인이다"라고 말했습니다. 카사노바는 당시의 도덕적, 종교적 금기를 두려워하지 않았고, 이러한 이유로 성적인 문제에 대해 공개적으로 이야기하고 자신의 관계에 대해 죄책감 없이 이야기합니다. 이러한 부주의함 때문에 그는 회고록에서 자신의 삶을 미화하려는 노력을 거의 하지 않았고, 이것이 이 작품을 그의 "고급" 동시대 작가들이 쓴 유사한 작품들과 구별되는 점입니다. 츠베이크는 카사노바가 문학적 또는 지성적인 인물이 아니었고, 그의 회고록이 그 시대에 문학적 세련미라는 측면에서 특별한 위치를 차지하지 않았다고 끊임없이 강조합니다. 카사노바를 중요하게 만드는 것은 그가 자신의 삶을 솔직하게 묘사하는 방식입니다. 베일이나 수치심 없이 말입니다. 바로 이러한 솔직한 묘사가 그의 전기를 자신과 그 시대의 심리적 특징을 드러내는 모델로 만듭니다. 이 책에서 카사노바는 매춘부부터 고위 귀족 여성까지 모든 사람을 다루며, 그가 한 사람을 다루는 방식만큼이나 다른 사람을 다루는 방식에도 아무런 장애가 없습니다. 츠윅에 따르면, 발자크를 제외한 그 시대의 어떤 작가도 주변 사람들의 다양성을 그토록 많이 묘사하지 않았고, 그러한 차이를 다루지 않았습니다. 물론, 여기에 또 다른 중요한 점이 있습니다. 카사노바의 회고록은 자신의 심리를 드러내는 비할 데 없는 사례이지만, 타인에 대한 깊이는 전혀 없습니다. 사실 카사노바는 등장인물의 깊이를 이해하고 그들의 마음을 읽으려 하지 않습니다. 그의 회고록은 사실 힘겨운 노년의 산물입니다. 기력이 다하고 어떤 여자도 그를 좋아하지 않았던 시절 말입니다. 노년에 카사노바는 주변 환경의 굴욕에서 벗어나기 위해 젊은 시절의 기억을 떠올리거나 하루 13시간씩 글을 썼습니다. 노년의 고난을 피하기 위해서였습니다. 츠윅에 따르면, 이러한 고난이 없었다면 카사노바는 감히 회고록을 쓰지 못했을 것입니다. "난교, 희롱"이라는 장에서 츠윅은 당시 파리의 상황을 논합니다. 이 장은 역사적 정보와 카사노바처럼 방랑하고 끊임없이 여행하며, 냉혹한 사람들이 등장했던 공간에 대한 묘사 측면에서 흥미롭습니다. 7년 전쟁 이후 프랑스 혁명까지 25년간의 평화가 이어졌고, 이 평화 덕분에 사람들은 전쟁과 전투를 잊고 그 어느 때보다 더 많은 오락과 유흥을 추구하게 되었습니다. 이러한 유흥은 수집품 수집부터 사상가들의 모임까지 다양했습니다. 각국의 귀족들은 서로에게 어떤 방식으로든 자랑을 늘어놓았고, 자신의 미덕과 유흥을 과시하기 위해 수많은 모임과 살롱을 열었습니다. 물론 이러한 상황은 18세기 말에만 국한된 것은 아니었지만, 초기부터 점차 뚜렷한 징후들이 나타났습니다. 그들 중에는 이러한 수요를 이용하여 그들에게 자신을 내어주려는 사람들이 있었습니다. 카사노바도 그중 한 명이었습니다. 18세기는 도시에서 도시로, 이 집회에서 저 집회로 끊임없이 이동하던 이러한 쫓겨나고 기회주의적인 계층이 등장하고 부상하는 시기였습니다. 그렇기에 18세기 초는 모험의 황금기로 여겨지고, 18세기 말에는 이러한 모험가들이 프랑스 정치에 개입하기까지 했습니다. 이러한 기회주의자이자 모험가들 중 일곱 명은 매우 유명했는데, 그중에서도 카사노바가 가장 두드러졌습니다. 나폴레옹의 등장은 모험의 시대를 종식시켰고, 이 전통을 이어받은 그는 자신의 모험을 유럽 정치 무대까지 확장함으로써 이러한 추세를 절정에 이르게 했습니다. 카사노바는 문맹이나 무식한 사람이 아니었으며, 다른 사람들이 자신을 하찮은 사기꾼이나 도둑에 비유할 때 분노하고 슬퍼했습니다. 그는 사람들을 속이고 그들의 부를 이용해 이익을 취했지만, 그것은 지성, 교활함, 그리고 예의범절을 갖춘 행동이었습니다. 그는 스스로를 똑똑하다고 여겼고, 어리석고 무지한 사람들은 자신의 어리석음에 대한 대가를 치러야 한다고 믿었습니다. 똑똑한 사람은 어리석은 사람들의 어리석음에서 이익을 얻고 행복한 삶을 살아야 한다고 생각했습니다. 카사노바는 자신의 작품에서 일종의 고귀함을 발견했고, 순진한 사람들을 속이는 것을 당연하고, 심지어 권리로 여겼습니다. 그는 종종 안정적인 직업을 얻을 수 있었지만, 이러한 모험을 결코 포기하지 않았고 안정과 고요함을 두려워했습니다. 그는 이러한 모험을 수행하기 위해 과시하는 것을 주저하지 않았습니다. 그는 라틴어, 그리스어, 프랑스어, 아랍어에 능통했고, 스페인어와 영어도 약간 구사했으며, 수학부터 철학까지 다양한 과학에 대한 지식이 있어 사람들의 관심을 끌었습니다. 그에게 자유는 모든 것의 최우선이었고, 그는 이렇게 말했습니다. "나의 가장 큰 장점은 내가 항상 내 의지의 주인이며, 불행을 두려워하지 않는다는 것입니다." 그는 자신의 지식을 이론적 진실에 도달하는 데 사용하지 않았습니다. 츠비크가 말했듯이, '왜'라는 질문은 그에게 전혀 떠오르지 않았습니다. 그는 세상이 이렇다는 것을 알았기에 "자연스럽게" 자신의 일을 했습니다. 그는 생각을 행동에, 행동을 행복에 바쳤고, "행복이 있는 곳에는 집이 있다"라고 말했습니다. 그는
===
Padmin
991 reviews
57 followers
Follow
January 29, 2018
Sorprende che nel 1928 Stefan Zweig decida di raccontare (mirabilmente, come sempre) un personaggio del genere. Pochi anni dopo, nel ’33, le sue opere saranno bruciate dai nazisti, costringendolo a lasciare l’Austria per il lungo esilio che si concluderà nel ’42 con il suicidio in Brasile.
Zweig descrive Casanova come un uomo senz’anima, superficiale, un avventuriero privo di profondità spirituale, incapace persino di pensare il futuro. Asociale e anaffettivo.
Interessante il raffronto che Zweig fa con Don Giovanni, l’altro grande leggendario Seduttore della letteratura.
In Don Giovanni predomina una pulsione di morte che Casanova non possiede. Don Giovanni custodisce dentro di sé una Colpa di matrice cattolica, per cui “ogni donna violata viene smascherata nella sua carnalità bassa da serva”. Il disonore femminile rappresenta il suo vero trionfo.
Per Casanova avviene il contrario. Non esiste peccato e non esiste disonore. Non c’è nessuna colpa e quindi nessun inferno. L’unico suo inferno sarà semmai la vecchiaia, il decadimento, la malattia. Che conoscerà nel castello di Dux in Boemia, solo, misconosciuto, privo di qualunque legame affettivo.
Sarà per lui inevitabile il passaggio dalla vita vissuta alla vita raccontata. La scrittura come conclusione ultima, dunque. E’ in questo contesto che nasceranno le sue memorie - l’Histoire de ma vie- poderosa opera in 13 volumi.
슈테판 츠바이크가 1928년에 (늘 그렇듯 훌륭하게) 그런 인물을 묘사하기로 한 것은 놀라운 일입니다. 몇 년 후인 1933년, 그의 작품은 나치에 의해 불태워졌고, 그는 오스트리아를 떠나 긴 망명을 떠나야 했으며, 1942년 브라질에서 자살로 끝났습니다. 츠바이크는 카사노바를 영혼 없고 피상적인 인간, 영적인 깊이가 없는 모험가, 미래를 생각하는 능력조차 없는 사람으로 묘사합니다. 반사회적이고 감정이 없는 인물이죠. 츠바이크가 문학계의 또 다른 전설적인 유혹자 돈 조반니와 비교하는 것은 흥미롭습니다. 돈 조반니는 카사노바가 갖지 못한 죽음의 본능에 지배당합니다. 돈 조반니는 내면에 가톨릭에서 영감을 받은 죄악을 품고 있는데, 그 죄악에 따르면 "모든 강간당한 여자는 그녀의 저속하고 하인 같은 육욕 속에 갇힌다." 여성의 불명예는 그의 진정한 승리를 상징합니다. 하지만 카사노바에게는 정반대입니다. 죄도 불명예도 없습니다. 죄책감도 없고, 따라서 지옥도 없습니다. 그에게 유일한 지옥은, 설령 있다면, 늙음, 쇠약, 그리고 질병일 것이다. 그는 보헤미아의 덕스 성에서 홀로, 알려지지 않은 채, 그리고 어떤 감정적 유대감도 없이 이 지옥을 경험하게 될 것이다. 그에게는 살아온 삶에서 들려진 삶으로의 전환이 불가피할 것이다. 따라서 글쓰기는 그 마지막 결론이 될 것이다. 바로 이러한 맥락에서 그의 회고록, 13권으로 구성된 강렬한 작품, 『내 삶의 역사』가 탄생하게 된다.
4 likes
3 comments
Like
Comment
Profile Image for Cititoare Calatoare.
Cititoare Calatoare
336 reviews
29 followers
Follow
July 17, 2024
Desi nu este o carte antrenanta, ci o biografie, atrage prin lumina ce o aduce asupra realitatii si nu a mitului Casanova asa cum sunt multe alte carti scrise. Fara inflorituri sau cosmetizari, uneori plictisitoare, dar cu toate acestea interesanta.
Gasiti recenzia completa pe pagina mea de instagram @reading_on_my_way
6 likes
Like
Comment
Profile Image for Elias Tsoukatos.
Elias Tsoukatos
79 reviews
Follow
April 30, 2019
Muy buen análisis biografico de este maravilloso personaje. Mas que una biografía Zweig se adentra en lo mas profundo de la mente de Casanova usando la psicología moderna como herramienta. A lo largo del libro (diría mas bien "ensayo") habla de como Casanova brilló en su juventud hasta casi apagarse por completo en la vejez. Pero cuando ya nadie esperaba mas de este seductor obsoleto jugó su carta mas brillante que le ganó un puesto en la inmortalidad junto a otros grandes de su época. Casanova lo era todo, pero a la vez no era nada. Su vida estuvo llena de inmoralidades y sus escritos no están desarrollados para impactarnos mediante su arte, ya que el arte en la vida de Casanova era Casanova en si. La verdadera virtud en la vida de Casanova era como vivía su vida y como logró sacar de ella el máximo.
이 멋진 인물에 대한 아주 훌륭한 전기적 분석입니다. 단순한 전기를 넘어, 츠바이크는 현대 심리학을 도구로 삼아 카사노바의 정신 세계를 깊이 파고듭니다. 책(혹은 "에세이") 전반에 걸쳐 그는 카사노바가 젊은 시절에 어떻게 빛났는지, 노년에 이르러 거의 완전히 빛을 잃었는지 이야기합니다. 하지만 아무도 이 시대에 뒤떨어진 유혹자에게 더 이상의 것을 기대하지 않자, 그는 가장 뛰어난 전략을 펼쳐 당대의 다른 위인들과 함께 불멸의 자리를 차지하게 되었습니다. 카사노바는 모든 것이었지만, 동시에 아무것도 아니었습니다. 그의 삶은 부도덕으로 가득했고, 그의 글은 그의 예술을 통해 우리에게 영향을 미치도록 쓰여지지 않았습니다. 카사노바의 삶에 담긴 예술은 바로 카사노바 그 자체였기 때문입니다. 카사노바의 삶에서 진정한 미덕은 그가 어떻게 삶을 살았고, 어떻게 그 삶을 최대한 활용했는지에 있었습니다.
2 likes
Like
Comment
Profile Image for Cassandra Dexter Colby.
Cassandra Dexter Colby
343 reviews
185 followers
Follow
January 12, 2020
Enero: una biografía. No lo es al uso, sino que se trata más bien de un ensayo o análisis del personaje.
retoeditorialchocolate
===
===
